روز دیپلمات
دکتر ظریف در یکی از نشست های خبری: روز خبرنگار گفت: در ان روز در مزار شریف ۷دیپلمات، و یک خبرنگار شهید شدند! و باید ان روز بنام دیپلمات نام گذاری می شد. اما خبرنگاران زرنگی کردند! لذا امروز جواب ان را باید داد که: روز شهادت ۷تن در سفارت ایران در سوریه، باید روز دیپلمات نامگذاری شود. تا پاسداشتی هر چند کوچک، از همه دیپلمات های شجاع ، خطر پذیر و شهادت طلب باشد. زیرا در ان روز بنده از نزدیک شاهد بودم: در مرز بوکمال(شهر قائم عراق) عازم رفتن به سوریه بودیم، تا پس از زیارت زینبیه، به بلندیهای جولان رفته، از طریق موج مردمی، وارد خاک اسرائیل شویم. اما ناگهان، ما را با اسکورت محاصره کردند، و گفتند باید برگردید. گفتیم چرا؟ ما که با سرکنسول ایران در کربلا، هماهنگ کردیم، گفتند متاسفانه آنها بخیال اینکه: شما به سفارت رفته اید انجا را بمباران کردند. حتی یکی از شهدا مانند گروه ما(از خراسان تا فلسطین) از زیات مشهد به زیارت قم، و از انجا به سوریه پرواز داشت: و شک اسرائیلی ها را بیشتر کرده بود این نشان می دهد دیپلماسی ایران، اشتباه بزرگی که دارد: تابع عرف دیپلماتیک دشمنان ما هست. روش دشمنان ما براساس تکیه بر تشکیلات و سانترالزم هست. در حالیکه روش اسلامی تکیه بر مردم هست. به همین دلیل با شهادت یک دیپلمات، کلیه اقدامات ما برای حضور مردمی در :نمازعید فطر بیت المقدس باد هوا شد. از همان ابتدا دشمن بدنبال حذف ستاره ها بوده، تا مردم راه را اشتباه کنند، و لی حضور مردمی، تمامی توطئه ها را خنثی کرد. امام خمینی حتی به تشکیلات هم بصورت مردمی نگاه می کرد: و تشکیلات منسوب به رهبر یا فردی را، منسوخ می دانست. گفته معروف ایشان: رهبر ما آن طفل سیزده ساله ای است.. بعد از شهادت بهشتی، از او بعنوان یک امت نام برد، نه یک فرد تشکیلاتی. بنا براین دیپلمات ها در این مواقع، معمولا مات می شوند. و قادر به ادامه راه نیستند: تا جاییکه میدان از دیپلماسی جلو میزند. طبیعی است که از نگاه دیپلماسی غربی، فقط حق اعتراض برای ما باقی می ماند. اما دیپلماسی اسلامی می گوید: حتی اگر پیامبر هم شهید شد، شما نباید عقب نشینی یا توقف نمایید!( أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ؟) لذا در روز دیپلماسی باید جهاد تبیین به نهایت برسد. نهضت قائم به شخص نیست. در حالیکه دیپلماسی همه راه ها را می بندد، و آنها را غیر دیپلماتیک می خواند. و لذا عرف دیپلماتیک باید تغییر کند. حتی سخنان رهبر معظم انقلاب هم، در انجا منظور نشده است. ایشان دیپلماسی را فعالیت براساس عزت، حکمت و مصلحت می داند. ولی آنها فقط مصلحت را پذیرفته اند! آنهم مصلحت دشمن! یعنی اگر دشمن به منظور توقف عملیات، فرمانده یا دیپلماتی را شهید کرد، با او مهربانانه برخورد کنند! تا جاییکه مثلا: قاتل شهید سلیمانی، جرات کند دوباره کاندیدای ریاست جمهوری بشود. و همه دیپلمات های ایرانی هم، پیروزی او را قطعی بدانند. و منتظرند تا کی نوبت آنها می شود: تا تن را به موشک های ترامپ بسپارند. و این تازه آنهایی هستند که ولایی هستند. غیر ولایی ها از همین الان،خودشان آماده کرده اند تا موانع دوازده گانه برجام را(که یکی از انها حذف شهید شلیمانی بود) از میان بردارند. و راه روحانی را ادامه دهند. و بگویند دیدید ما زبان دنیا را بهتر می فهمیم. بر اثر همین دیپلماسی، فهم دیپلماتیک و عرف دیپلمات ها هست که: اسرائیل با قدرت تمام غزه را نابود می کند. زیرا خود را یک واقعیت می داند، و غزه را غیر واقعی. دیپلماسی جهانی هم او را بعنوان واقعیت پذیرفته. پیشنهاد این است که اولا از کاندیداتوری بنده، برای ریاست جمهوری امریکا حمایت شود. ثانیا آقای سید محمود نبوی رئیس مجلس شود. دیپلماتها هم کلاس های حوزوی بروند. و با روش دیپلماسی حضرت علی ع، و پیامبر اسلام که از یک قوم بدوی و و حشی، یک تمدن جهانی ساخت، آشنا شوند.
با تشکر احمد ماهینی کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا
