کجایند یاران ایران؟

بیش از 50سال است که: ایران به تنهایی با مثلث شوم قدرت (صهیونیزم و امپریالیزم و ارتجاع عرب) مبارزه می کند. هزاران شهید و مجروح تقدیم جهانیان کرده است، تا آنها از قید  این جرثومه های فساد ازاد شوند. حال در نیمه دوم قرن مبارزه، از یاران ایران  دعوت می شود: تا با همکاری خود، ایران سرافراز را یاری دهند، تا خستگی نیم قرن مبارزه را از تن خارج شود. امام حسین ع هم در آخرین لحظات، رو به تاریخ و جهان کرد و فرمود: (هل من ناصر ینصرنی؟) آیا کسی هست که مرا یاری کند. او می دانست دلهای زیادی برایش می تپد. می دانست دنیا قدر مبارزه او را می داند. و لذا از انها در خواست کرد. گرچه در ان موقع فقط یک نفر به کمکش رفت. ولی امروز ثابت شده که: دنیا با او بوده. فقط ظالمان نمی گذاشتند: صدایش به مردم برسد. پیاده روی اربعین هرساله، با مشتاقان 50میلیونی خود، دائم فریاد می زند: (لبیک یا حسین ع) ما آماده یاری تو هستیم. امروز هم سلاله پاک آن حضرت، از شما یاری می خواهد. اوهم تنها مانده، و ظالمان نمی گذارند: صدای دادخواهی اش به گوش جهانیان برسد. و این پیامی است برای اشکار شدن ان. هرکس می تواند آن را به زبان خود، ترجمه و پخش کند. تا دل های آگاه و مشتاق ان را بشنوند: و به یاری بیایند. امروز باید همه جهان، تک تک افراد در هرکجا که هستند، با هر وسیله ای که میتوانند، خود را آماده کنند: صدای جرس می اید. و ناقوس دم به دم شما را به یاری می خواند. بیایید شما هم در این شور و غوغا، به دور از نامحرمان شرکت کنید. امروز غزه کربلا است. کودکان شبیه علی اضغر، با لبی تشنه و شکمی گرسنه، هدف تیرهای سه شعبه هستند: تیر ها و بمب هایی که توسطآمریکا ساخته، با پول عربستان خریداری، توسط اسرائیل به کار گرفته میشود. و تاریخ عینا تکرار می شود! تا هیچ کس و هیچ بنی بشری، عذر نداشته باشد که ما نمی دانستیم. و یا نگوید: کاش ما هم بودیم و امام حسین ع را یاری می کردیم.(یالیتنی کنت معک) این ندای رباب گونه است: ندای مادرانی که در غزه، و در مقابل چشم هایشان، کودکانشان ذبح می شوند. و در دل خاک سرد قنداق می شوند. آیا نمی شنوید؟ یا گوش های خود را گرفته اید. و یا مانند عمر سعد و شمر، هلهله می کنید تا نشنوید؟ این آخرین پیام است. و باید که همه آنها بدانند. آنهاییکه پیام داعش را به جهانیان می رسانند، در تبادل آزاد اطلاعات، و وجدان خبری و رسانه ای، این را هم به گوش جهانیان برسانند. که اگر نکنند، در سپاه یزید خواهند بود. بدانند که یزید رفتنی است. و آنها می مانند: وجدان خودشان. و فریاد : کاش ما هم بودیم و از کودکان غزه دفاع می کردیم. هیچ بهانه ای وجود ندارد. سازمان کودکان سازمان ملل(یونیسف) و همه نهاد های بین المللی موظفند: براساس آیین نامه و سوگند خود، این پیغام را برسانند. پزشکان، و وکلا، نباید به خواب خرگوشی بروند. آنها نباید آنچه را پیش رو است، انکار کنند. همه بیایند. این درب همیشه باز نخواهد ماند. و شما را در جشن پیروزی غزه شرکت نخواهند داد. آن وقتی که مانند کربلا، پیاده روی میلیونی قدس، مردم به زیارت بیت المقدس می روند، جای شما خالی خواهند ماند. و شما در کنار وجدان خفته،همچنان به دود و دم و مشروبات پناه خواهید برد. و از زندگی انسانی فقط 2متر قد را به ارث می گذارید. آن گاه دیگر ندامت شما سودی نخواهد داد. و حسرت دائم انسان بودن را با خود به گور می برید. پس بیایید امروز کاری بکنید: رسانه ها این پیام را به گوش همه بخوانند. اگر کسی نشنید مسئول شمایید. ولی اگر کسی شنید، و گوشش را گرفت، از مسئولیت شما خارج می شود. آنهاییکه شنیدند: باید راهی شوند. از زندگی هجرت کنند. با هر وسیله و امکان، خود را به بیت المقدس برسانند. حتی با دست خالی. زیرا حضور شما باطل السحر: قوم فرعونی خواهد بود. اگر به سلاح هم احتیاج داشتید: آمریکا سلاح فراوانی را در تل اویو پیاده کرده، میتوانید ان را از اسرائیل قرض بگیرید! یا تک بزنید. اما باید که پیاده به زیارت بروید. سیل شوید و موانع را بردارید.