بودجه نویسان همچنان سردر گم الفاظ بیگانه

در حالیکه استعمار بودجه نویسی ای را آموزش داده که در ایران همیشه کسر بودجه و فرار مالیاتی و واردات بی رویه باشد باز هم در گزارش به مجلس شاهد ادامه این روند هستیم. ساختار بودجه را بدون دستخوردگی پذیرفته ولی مدعی تغییر ساختار هستند. تغییر ساختار از نظر آنان یعنی تغییر درصد ها! در حالیکه بودجه ریزی باید تغییر کند و نه اینکه اجزا آن جابجا شوند. البته این امری است که لیبرالیزم از ابتدای انقلاب بنام اسلام بر جامعه تحمیل کرده که همیشه وابسته به کارشناسان خارجی مخصوصا انگلیسی و آمریکایی باشند. به زبان ساده ما باید خرج خانه خود را به روشی که انها می گویند تنظیم کنیم. و الا بودجه محسوب نمی شود. و در این میان نقش حسابداران و مدیران بانکی از همه مخرب تر است. مثلا میرکاظمی می گوید: بدهی ما به بانکها باید پرداخت شود. بدون آنکه ذکری به میان اید که همه این بدهیها صوری بوده و عملیات حسابداری مخرب است. یعنی ترکیب این بدهیها نشان می دهد که 99درصد بدهی دولت به بیمه و بانکها و بورس و غیره فقط نزول است. که تحت عنوان جریمه، دیرکرد، نرخ تسعیر ارز و یا بهره و ارزش روز می باشد. و همه اینها حرام است و ضد پیشرفت و باعث بی برکتی بودجه می شود. یا اینکه میرکاظمی هم با افتخار اعلام می کند واردات کالاها را بیشتر کرده ایم! حتی از اینکه گندم وارد کرده خوشحال است در حالیکه هنوز پول کشاورزان گندم کار ایران پرداخت نشده و بسیاری از آنان عرضه را متوقف کرده اند. یعنی اگر بجای خرید دلار که باعث  بالا بردن ارزش  و کاهش قدرت پول ملی یعنی تورم و گرانی می شود، آن مبلغ را به کشاورز ایرانی می دادند، بیش از واردات گندم به دست می اوردند، این چطور خشکسالی است که باعث شده پول گندم کار داده نشود و بجای ان واردات گندم ادامه یابد آیا این توطئه برای زمین گیر کردن کشاورزان نیست؟ شبیه همین موضوع برای برنج و دیگر محصولات است. اگر سویا و دانه های روغنی و کلزا را از کشاورزان به همان قیمت خارجی بخرند هم کشاورز تقویت می شود و هم تولید جهت پیدا می کند و هم بیکاری کاهش می یابد. این مبنای غلط بودجه ای خیانت بار اصلا تغییر نکرده در حالیکه تغییر ساختار بودجه یعنی همین. باید همه ارزهای دولتی به کشاورزان ایرانی داده شود. اما برعکس ان عمل می شود از گلوی کشاورزان می برند و به بیگانگان می دهند. برای واردات همیشه پول حاضر است و حتی قبل از اقدام دلار ها را از بازار جمع می کنند و با افتخار اعلام می کنند: هیچگون کسری برای واردات کالاهای اساسی نداریم. در حالیکه پول کشاورز ایرانی را یکدهم قیمت جهانی می دهند آنهم بعد از تحویل یعنی وعده سر خرمن، و باز هم در ان هم کارشکنی می شود. حای سیلوها کشاورزان را آزار می دهند و نیمی از محصول آنان در مسیر قپان یا توزین از بین می رود و نیمی دیگر هم با اطاله زمان  دریافت همگی هزینه باربری ان می شود. این چه کمبود گندمی است که کامیونهای ایرانی و حتی کشتی های خارجی باید ماهها هزینه سرسام اور دموراژ پرداخت کنند؟ پس اصلاح ساختار بودجه تشویق و تسهیل کشاورزان و تولید کنندگان باشد نه یرکوب و ناامیدی آنها. حتی در مورد واکسن هم بودجه حیف و میل شده است. زیرا جو سازی برای واردات کاری کرده که 80میلیون دوز واکسن با هر قیمتی که آنها خواستند خریداری شده، در حالیکه هیچ تاثیری بر مرگ و میر کرونایی و ابتلا سازی نداشته است. سهمیه روزانه ده هزار مبتلا و فوت بیش از 130هزار نفر مبین این عدم کارایی می باشد. در حالیکه اگر بودجه آن به طب داخلی اختصاص داده می شد و داروی امام کاظم میشد دولت صرفه جویی عظیمی می کرد که نهایتا به عدم کسری بودجه و خلق پول و استقراض از بانکها می انجامید. در طب سنتی همه چیز ضد کرونا است: از نمک طعام گرفته تا میوه جات و ادویه جات و غیره.