الغائبون الکبار عن دائرة النوروز

غایبان بزرگ حوزه نوروز       ساعت 15.15 تاریخ 30/12/1399       سید احمد حسینی ماهینی

چرا عده ای در حوزه تمدنی نوروز نیستند؟  فقط سوء برداشت عامل جدایی آنها است! که اگر اصلاح شود دنیا به حوزه تمدنی نوروز برخواهند گشت. اکنون دوازده کشور نوروز را به عنوان میراث مشترک در سازمان ملل به ثبت رسانده اند. سفره هفت سین در آنجا نیز پهن می شود. حدود 4کشور دیگر هم با اینکه نوروز برای انها عید محسوب می شود، ولی به حوزه تمدنی نوروز نپیوستند. و بقیه کشورها نیز با تعجب به چنین روزهایی نگاه می کنند، یا آن را تحریف کرده و بصورت بومی روز های دیگری را برگزیده اند. مانند چین که چند روز زودتر شروع می کند، یا اروپا که اول زمستان را و یهودیها روز دوم را عید می گیرند. برخی دیگر نیز روند های گوناگونی دارند. همه این تغییرات به یک دلیل صورت گرفته، و آن سوء برداشت است. فکر می کنند برای قوم یا فرهنگ خاصی است و اگر ان را بپذیرند، مثلا شیعه شده اند: یا فارس محسوب می شوند. اما اینطور نیست.

نوروز، روز آغازین خلقت زمین ما است. زیرا این جهان ما برخلاف تئوری زمین شناسان، از طریق تصادف ایجاد نشده، بلکه مهندس باعظمتی ابتدا طرح آن را ریخته، بعد مصالح آن را ایجاد کرده و در عرض شش روز، آن را ساخته است. در روایات شیعه داریم که کل: آسمان و زمین (فعلی) بخاطر محمد ص آفریده شده است. البته حضرت علی و فاطمه نیز سهمی از ان دارند.(لولاکما لما خلقت الافلاک). نه اینکه کهکشان دیگری وجود ندارد یا نداشته ، زیرا که خلقت خداوند تعطیل بردار نیست. حتی آدمها هم قبلا بوده اند، ولی این قدرت الهی بود که یک روز، آن را شروع کرد و ما آن روز را جشن می گیریم، و ان اول نوروز است. دانشمندان زمین شناس که قدرت خدا را باور ندارند، فکر می کنند میلیون ها سال طول کشیده!  در حالیکه زمان برای خدا مطرح نیست (کن فیکون) اگر بگوید باش! پس هستند. و ما چنین قدرتی را ستایش و آن را جشن می گیریم. دستور خداوندی هم بر جشن و شادی است، زیرا که ستایش خداوند، در غم و اندوه اتفاق نمی افتد. آنهاییکه نوروز را درک نمی کنند، به همین موضوع انحرافی دل بسته اند. تصور می کنند با دلی پر از :غم و غصه و ناراحتی باید خدا را شکر کرد! در حالیکه این نوع ستایش به معنی ناشکری است. چنانچه ضرب المثل ایرانی است می گوید: این شکر کردن تو از هزار فحش به خدا بدتر است. عالم بالا، عالم شادی ها است اصلا وجود، مایه شادی است همینکه ما هر روز صبح، دو چشم خود را باز می کنیم شادی دارد. زیرا ممکن بود مثل دیگران، برای همیشه چشمان ما را ببندند! و به خاک سرد یا آتش سوزان بسپارند. مرگ و نیستی نابودی: عامل غم است و همیشه کسانی مغموم هستند که: چیزی را ندارند  یا از دست داده اند. لذا همه آنهاییکه وجود دارند باید شاد باشند. و این شادی مانع از خودکشی، عصبانیت و جنگ می شود. زیرا جنگ هم یکی از عوامل نابودی است. انسان های مغموم جنگ را آغاز می کنند، آنهم فقط بخاطر اینکه فکر می کنند: طرف مقابل باعث نابودی آرزو های انها است. صلح همان شادی است، سلام به معنی شادی خواستن برای دیگران. وقتی شما با کسی دست می دهید، یا به او سلام می کنید: یعنی من، هم از وجود داشتن خودم خوشحالم، و هم از اینکه تو هم هستی! و گرنه مثل امروز کرونایی، با هم دست نمی دهند! از همدیگر هم فرار می کنند: زیرا می ترسند طرف مقابل کرونا داشته، و می خواهد به آنها هم انتقال دهد. لذا جشن نوروز، شکر گزاری برای خداوند دل ها است: هرکس هر خدایی در دل قبول دارد. به همین جهت امام صادق ع می فرماید: جشن نوروز فرمان خدا است که: پارسیان آن را حفظ کردند، ولی اعراب آن را ضایع کردند. بیایید اعرابی نباشیم.

The big absentees of Nowruz constituency

Why are some people not in the field of Nowruz civilization? Only misunderstanding is the cause of their separation! If the world is reformed, they will return to the realm of Nowruz civilization. Twelve countries have now registered Nowruz as a common heritage in the United Nations. The Haft sin table is spread there as well. About 4 other countries, although Nowruz is considered an Eid for them, but did not join the civilization of Nowruz. And other countries look at such days with astonishment, or distort it and choose other days indigenously. Like China, which starts a few days earlier, or Europe, which celebrates winter first and the Jews celebrate Eid second. Others have different trends. All these changes have been made for a reason, and that is a misunderstanding. They think it is for a particular people or culture, and if they accept it, for example, they have become Shiites: or they are considered Persians. But it is not. Nowruz is the first day of the creation of our earth. Because our world, contrary to the theory of geologists, was not created by accident, but by a great engineer who first designed it, then created its materials, and built it in six days. In Shiite narrations we have that the whole: the sky and the earth (present) were created for Muhammad PBUH. Of course, Hazrat Ali and Fatima also have a share in it. (). Not that there is no other galaxy or not, because God's creation is not closed. Even people have been before, but it was the divine power that started one day and we celebrate that day, and that is the first of Nowruz. Geologists who do not believe in the power of God think it took millions of years! While time is not for God () if he says be! So they are. And we praise and celebrate such power. God's command is also on celebration and joy, because the praise of God does not happen in sorrow and grief. Those who do not understand Nowruz are attached to this deviant issue. They think that one should thank God with a heart full of sorrow and grief! While this kind of praise means ungratefulness. As the Iranian proverb says: This thanking you is worse than a thousand insults to God. The upper world is the world of joys. Existence is the source of happiness. As soon as we open our eyes every morning, there is joy. Because they might, like everyone else, close our eyes forever! And leave in cold soil or scorching fire. Death and non-destruction: It is the cause of sorrow and there are always those who are sad who: have nothing or have lost. Therefore, all those who exist should be happy. And that joy prevents suicide, anger, and war. Because, war is also one of the causes of destruction. Sad people start a war just because they think: the other side is destroying their dreams. Peace is happiness, peace means wishing happiness for others. When you shake hands with someone, or say hello to them: I mean, I’ve both happy to be myself and to be you! Otherwise, like today, they do not shake hands! They run away from each other: because they are afraid they have the other side of the corona, and he wants to pass it on to them. Therefore, the celebration of Nowruz is a thanksgiving for the God of hearts: everyone accepts every god in the heart. For this reason, Imam Sadegh (AS) says: Nowruz celebration is a command of God that: The Persians preserved it, but the Arabs lost it. Let's not be Arabs.

الغائبون الکبار عن دائرة النوروز

لماذا بعض الناس لیسوا فی مجال حضارة النوروز؟ فقط سوء الفهم هو سبب انفصالهم! إذا تم إصلاح العالم ، فسیعودون إلى عالم حضارة النوروز. وقد سجلت اثنتا عشرة دولة الآن نوروز کتراث مشترک فی الأمم المتحدة. تنتشر طاولة هافتسین هناک أیضًا. حوالی 4 دول أخرى ، على الرغم من أن النوروز یعتبر عیدًا لهم ، لکنها لم تنضم إلى حضارة النوروز. ودول أخرى تنظر إلى مثل هذه الأیام بدهشة ، أو تشوهها وتختار أیاماً أخرى محلیاً. مثل الصین التی تبدأ قبل أیام قلیلة ، أو أوروبا التی تحتفل بالشتاء أولاً ویحتفل الیهود بالعید ثانیًا. لدى البعض الآخر اتجاهات مختلفة. کل هذه التغییرات تم إجراؤها لسبب ما ، وهذا سوء فهم. إنهم یعتقدون أن الأمر یتعلق بشعب أو ثقافة معینة ، وإذا قبلوها ، على سبیل المثال ، فقد أصبحوا شیعة: أو یعتبرون فارساً. لکنها لیست کذلک. النوروز هو الیوم الأول من خلق الأرض. لأن عالمنا ، خلافًا لنظریة الجیولوجیین ، لم یتم إنشاؤه عن طریق الصدفة ، ولکن من قبل مهندس عظیم قام بتصمیمه أولاً ، ثم صنع مواده ، وبنائه فی ستة أیام. فی الروایات الشیعیة لدینا أن الکل: السماء والأرض (الحاضر) خُلقت لمحمد صلى الله علیه وسلم. طبعا لحضرة علی وفاطمة نصیب فیها (لولاکم لما خلقت الأفلاک). لا یعنی ذلک أنه لا توجد مجرة ​​أخرى أو لا ، لأن خلیقة الله لیست مغلقة. حتى الناس کانوا من قبل ، لکن القوة الإلهیة هی التی بدأت ذات یوم ونحتفل بذلک الیوم ، وهذا هو أول نوروز. یعتقد الجیولوجیون الذین لا یؤمنون بقوة الله أن الأمر استغرق ملایین السنین! بینما الوقت لیس لله () إذا قال یکون! لذلک هم. ونمتدح ونحتفل بهذه القوة. وصیة الله هی أیضًا فی الاحتفال والفرح ، لأن مدح الله لا یحدث فی حزن ولا حزن. أولئک الذین لا یفهمون نوروز مرتبطون بهذه القضیة المنحرفة. یعتقدون أنه ینبغی على المرء أن یشکر الله بقلب مملوء حزنًا وحزنًا! بینما هذا النوع من المدیح یعنی الجحود. کما یقول المثل الإیرانی: هذا الشکر لکم أشد من ألف إهانة لله. العالم العلوی هو عالم الأفراح ، والوجود هو مصدر السعادة ، وبمجرد أن نفتح أعیننا کل صباح ، یکون هناک فرح. لأنهم ، مثل أی شخص آخر ، قد یغلقون أعیننا إلى الأبد! وتترک فی التربة الباردة أو النار الحارقة. الموت وعدم الهلاک: إنه سبب الحزن وهناک دائمًا من حزین: لا یملک شیئًا أو خسر. لذلک ، یجب أن یکون کل الموجودین سعداء. وهذا الفرح یمنع الانتحار والغضب والحرب. لأن الحرب هی أیضًا سبب من أسباب الدمار. یبدأ المحزنون الحرب لمجرد أنهم یعتقدون: الطرف الآخر یدمر أحلامهم. السلام سعادة ، والسلام یعنی تمنی السعادة للآخرین. عندما تصافح شخصًا ما ، أو تقول له مرحباً: أعنی ، یسعدنی أن أکون على طبیعتی وأن أکون أنت! وإلا ، مثل الیوم ، لا یتصافحون! یهربون من بعضهم البعض: لأنهم یخشون أن یکون لدیهم الجانب الآخر من الهالة ، ویرید أن ینقله إلیهم. لذلک ، فإن الاحتفال بالنوروز هو شکر لإله القلوب: الجمیع یقبل کل إله فی القلب. لهذا السبب یقول الإمام الصادق (ع): الاحتفال بالنوروز أمر من الله: لقد حفظه الفرس ، لکن العرب فقدوه. دعونا لا نکون عربا

Para pemilih Nowruz yang absen dalam jumlah besar

Mengapa sebagian orang tidak berada di bidang peradaban Nowruz? Hanya kesalahpahaman yang menyebabkan perpisahan mereka! Jika dunia direformasi, mereka akan kembali ke ranah peradaban Nowruz. Dua belas negara kini telah mendaftarkan Nowruz sebagai warisan bersama di Perserikatan Bangsa-Bangsa. Tabel Haftsin juga tersebar di sana. Sekitar 4 negara lain, meskipun Nowruz dianggap sebagai Idul Fitri bagi mereka, tetapi tidak bergabung dengan peradaban Nowruz. Dan negara-negara lain melihat hari-hari seperti itu dengan keheranan, atau mengubahnya dan memilih hari-hari lain secara pribumi. Seperti China yang mulai beberapa hari sebelumnya, atau Eropa yang merayakan musim dingin lebih dulu dan Yahudi merayakan Idul Fitri kedua. Yang lain memiliki tren yang berbeda. Semua perubahan ini telah dilakukan karena suatu alasan, dan itu adalah kesalahpahaman. Mereka mengira itu untuk orang atau budaya tertentu, dan jika mereka menerimanya, misalnya, mereka telah menjadi Syiah: atau mereka dianggap Persia. Tapi ternyata tidak. Nowruz adalah hari pertama penciptaan bumi kita. Karena dunia kita, bertentangan dengan teori ahli geologi, tidak diciptakan secara kebetulan, tetapi oleh seorang insinyur hebat yang pertama kali merancangnya, kemudian menciptakan materialnya, dan membangunnya dalam enam hari. Dalam riwayat Syiah kita menemukan bahwa keseluruhan: langit dan bumi (sekarang) diciptakan untuk Muhammad SAW. Tentu saja, Hazrat Ali dan Fatima juga memiliki andil di dalamnya. (Lulakma lama khalqat al-aflak). Bukan berarti tidak ada galaksi lain atau tidak, karena ciptaan Tuhan tidak tertutup. Bahkan orang-orang telah pernah sebelumnya, tetapi itu adalah kekuatan ilahi yang dimulai suatu hari dan kami merayakan hari itu, dan itulah yang pertama dari Nowruz. Ahli geologi yang tidak percaya pada kekuatan Tuhan mengira butuh jutaan tahun! Sedangkan waktu bukan untuk Tuhan () kalau dia bilang jadilah! Jadi mereka. Dan kami memuji dan merayakan kekuatan seperti itu. Perintah Tuhan juga pada perayaan dan kegembiraan, karena pujian kepada Tuhan tidak terjadi dalam kesedihan dan kesedihan. Mereka yang tidak mengerti Nowruz terikat pada masalah menyimpang ini. Mereka berpikir bahwa seseorang harus berterima kasih kepada Tuhan dengan hati yang penuh kesedihan dan kesedihan! Sedangkan pujian semacam ini berarti tidak tahu berterima kasih. Seperti kata pepatah Iran: Bersyukur ini lebih buruk dari seribu hinaan kepada Tuhan. Dunia atas adalah dunia kegembiraan Keberadaan adalah sumber kebahagiaan Begitu kita membuka mata setiap pagi, ada kegembiraan. Karena mereka mungkin, seperti orang lain, menutup mata kita selamanya! Dan biarkan di tanah yang dingin atau api yang menghanguskan. Kematian dan non-kehancuran: Itu adalah penyebab kesedihan dan selalu ada orang yang sedih yang: tidak memiliki apa-apa atau kehilangan. Oleh karena itu, semua yang ada harus berbahagia. Dan kegembiraan itu mencegah bunuh diri, kemarahan, dan perang. Karena perang juga merupakan salah satu penyebab kehancuran. Orang yang sedih memulai perang hanya karena mereka berpikir: pihak lain menghancurkan impian mereka. Damai adalah kebahagiaan, damai berarti mengharapkan kebahagiaan bagi orang lain. Saat Anda berjabat tangan dengan seseorang, atau menyapa mereka: Maksud saya, saya bahagia menjadi diri sendiri dan menjadi Anda! Kalau tidak, seperti hari ini, mereka tidak berjabat tangan! Mereka melarikan diri satu sama lain: karena mereka takut memiliki sisi lain dari korona, dan dia ingin meneruskannya kepada mereka. Oleh karena itu, perayaan Nowruz adalah ucapan syukur untuk Tuhan yang ada di hati: setiap orang menerima setiap Tuhan di dalam hati. Untuk alasan ini, Imam Sadegh (AS) berkata: Perayaan Nowruz adalah perintah Tuhan bahwa: Orang-orang Persia yang melestarikannya, tetapi orang Arab kehilangannya. Jangan menjadi orang Arab.