دوران گذار جهانی

از انجا که همه اقوام از ایران پخش شدند، لذا اختلاف فاز بین ملل جهان با ایران، باعث شده که دیر تر به آئین و ایدئولوژی برتر برسند. مثلا هندوها از ایران به هندوستان رفتند. هنگامیکه ایران به اسلام گروید، آنها هنوز در دین قبلی  بودند. ولی اکنون با اختلاف فاز کمتری، به اسلام روی اورده و دوران گذار: از هندو به اسلام را طی می کنند. لذا دولت هندوستان نمیتواند: در مقابل درگیری های بین مسلمانان و هندو، موضع بگیرد: هندوها از نظر تعداد بیشترند، ولی بالندگی مسلمانان، آن رابه چالش کشیده، اکنون نقطه سر بسر است.

زیرا به فاز نظامی( خشونت و حذف فیزیکی) رسیده . سابقه تارخی این موضوع به توفان حضرت نوح بر می گردد، زیرا قبل از طوفان نوح، هرچه شهر و دیار بود زیر آبهای سهمگین قرار گرفت، مردمان آنها مردند، و شهرها هم پس از فروکش توفان، گل و لای طوفان بر سر گرفته، و پوشیده ماندند. باستان شناسان آنها را با گردگیری، یا کنارز دن گل ولای هایی که: حالا خشک شده اند، به دست می اورند. پس از طوفان فقط یک کشتی آدم، روی زمین پای گذاشتند که از کوه جودی آغاز شد. اما مردمان در طول زمان که زیاد میشدند، به سرزمین های جدید میرفتند. البته رانش زمین نقشه های قدیمی زمین را هم به هم زده بود، و کوه جودی مرطوب آن موقع، حرکت ها مختصری داشت که: برخی از قطعات کشتی در ارارات و برخی، در اوراسیا و حتی عراق فعلی یافت شدند. شاید هم انسان ها، همراه خود به محل های جدید بردند. بنابر این با مرکزیت ایران (اران)و قوم آریایی، گسترش جمعیت به سراسر جهان آغاز شد. به مرور بخشی از انها به اروپا(غرب) و برخی به آسیای دور(شرق) رفتند. هندوها نمونه آن هستند. هندو درواقع نام دیگر ایران یا فارس بوده است. در آثار مولوی، گاه ایرانی را همان هندو می خواند، و زبان سانسکریت را پارس  یا فارسی گفته شده است. هندو اروپایی ها، دوران  رفت و: برگشت بسوی ایران داشته اند. رفت آنها به دلیل افزایش جمعیت، و کمبود زمین بود که از ایران به اطراف پراکنده می شدند. این گسست برخی اثار فرهنگی و مذهبی هم داشت. زیرا از تحولات ایران دور می ماندند. کورش و داریوش و دیگر ایرانیان، سعی داشتند تحولات را به آن مکانها نیز ببرند. این تحولات باعث بیداری آنها می شد، و تمایل به بازگشت را در انها زنده می کرد. این تمایلات اگر نرم بود، با پذیرش تحولات جدید مذهبی و فرهنگی، خود را پارسی می دانستند. اما اگر از روی نفرت بود، به صورت شورش ظاهر می شدند. این شورشها ضد ایرانی نبود، بلکه میتوان آن را تمایل به: بازگشت به سرزمین اجدادی و تصاحب مجدد آن نام گذاشت. نمونه آن رنسانس اروپا در قرون وسطی بود. ابتدا بصورت نرم، فرهنگ و آداب جدید ایران را بعنوان تحول علمی پذیرفته، پیشرفتهایی را تحت عنوان پروتستان رقم زدند. بعد اقتصادی شد و به عنوان استعمار مطرح کردند. استعمار شرق( کمونیزم) و استعمار غرب(امپریالیزم) هردو هدف: بازگشت به ایران را داشتند. دلیل همه پیشرفتهای تکنولوژی و انسانی آنها به دست آوردن: ابزار بهتر برای پیروزی بر ایران بود، که نمونه آن آریایی دانستن خود هیتلر، بعنوان پیروز جنگ جهانی اول و یا انعقاد جلسه سران متفقین، یعنی پیروزمندان جنگد دوم جهانی، در تهران است. آنها به دنبال نابودی ایران نبودند بلکه خواهان سهمی، در اداره ان بودند. تا هدف ایرانی بودن خود را پاس داشته باشند. استالین و چرچیل و روز ولت، در واقع وجدان ناخود آگاه یا فروخفته: جهانی بود که تمایل داشت خود را ایرانی بداند، و در مدیریت ایران سهم داشته باشد. انقلاب اسلامی توانست مدیریت ایرانی را بر سهم خواهی انها تحمیل کند.

The global transition era

Since all the tribes were dispersed from Iran, the phase difference between the nations of the world with Iran has made it possible to arrive at a higher religion and ideology later. The Hindus, for example, went from Iran to India. When Iran converted to Islam, they were still in their former religion. But now with less phase divergence, they are turning to Islam and transitioning: from Hindu to Islam. Therefore, the Government of India cannot: take a stand against the clashes between Muslims and Hindus: Hindus are more numerous, but the rise of Muslims has challenged it, now the point is at stake. Because it has reached the military phase (physical violence and elimination). The historical record of this issue goes back to the flood of Prophet Noah, because before the flood Noah, whatever the city and the land was under heavy waters, their people died, and the cities rose after the floods, the mud, and the storm They stayed hidden. Archaeologists seize them by dusting, or quarrying with flowers that have now dried up. After the storm, only one ship of Adam was launched, which began on Mount Judy. But as people grew older, they moved to new lands. Of course, the landslides had disrupted the old maps of the land, and the damp Jodi Mountains had brief moves at that time: some parts of the ship were found in Eritrea and some in Eurasia and even modern Iraq. Maybe people took them to new places with them. So with the centralization of Iran (Aryan) and the Aryan people, the spread of population around the world began. Some went to Europe (the West) and some to the Far East (the East). Hindus are examples. Hindu is actually another Iranian or Persian name. In Rumi's works, he sometimes refers to Persian as Hindu, and the Sanskrit language is spoken Persian or Persian. Hindu Europeans, era: Return to Iran. Their departure was due to population growth, and a shortage of land that was scattered around Iran. The rift also had some cultural and religious effects. Because they stayed away from developments in Iran. Cyrus and Darius and other Iranians were trying to bring developments to those places as well. These developments awakened them, reviving their desire to return. These tendencies, if they were soft, accepted themselves as Persian by embracing new religious and cultural developments. But if they were out of hatred, they would appear in revolt. These revolts were not anti-Iranian, but they could be called: the return to ancestral land and its re-takeover. An example was the European Renaissance in the Middle Ages. Initially, they accepted Iran's new culture and practices as scientific developments, and made progress as Protestants. Then it became economical and was referred to as colonialism. Eastern colonialism (Communism) and Western colonialism (imperialism) both had the goal of returning to Iran. The reason for all their technological and human advancements was to obtain: a better means of conquering Iran, for example by recognizing Hitler himself as the victor of World War I or the summit of the Allies, the victors of World War II, in Tehran. They did not seek to destroy Iran but wanted a share in running it. So that they have the goal of being Iranian. Stalin and Churchill and Voltaire were, in fact, unconscious or frustrated consciences: a world that tended to call itself Iranian, and to participate in Iranian management. The Islamic Revolution succeeded in imposing Iranian management on their share.

عصر الانتقال العالمی

نظرًا لتفریق جمیع القبائل عن إیران ، فإن اختلاف الطور بین دول العالم مع إیران قد أتاح الوصول إلى دین وعقیدة أعلى فی وقت لاحق. الهندوس ، على سبیل المثال ، ذهبوا من إیران إلى الهند. عندما تحولت إیران إلى الإسلام ، کانوا لا یزالون فی دینهم السابق. ولکن الآن مع اختلاف التباعد فی المرحلة ، یتحولون إلى الإسلام ویتحولون: من الهندوسیة إلى الإسلام. لذلک ، لا یمکن لحکومة الهند: أن تتخذ موقفا ضد الاشتباکات بین المسلمین والهندوس: الهندوس أکثر عددا ، لکن صعود المسلمین قد تحدى ذلک ، والآن أصبحت النقطة على المحک. لأنه وصل إلى المرحلة العسکریة (العنف الجسدی والقضاء). یعود السجل التاریخی لهذا إلى فیضان النبی نوح ، لأنه قبل فیضان نوح ، مهما کانت المدینة والأرض تحت میاه هائلة ، مات شعبهم ، وارتفعت المدن بعد العاصفة ، والطین ، و بقوا خفیة. یستولی علیها علماء الآثار عن طریق الغبار أو المحاجر بالأزهار التی جفت الآن. بعد العاصفة ، تم إطلاق سفینة واحدة من آدم ، والتی بدأت على جبل جودی. لکن مع تقدم الناس فی السن ، انتقلوا إلى أراضی جدیدة. بالطبع ، تسببت الانهیارات الأرضیة فی تعطیل الخرائط القدیمة للأرض ، وکانت جبال جودی الرطبة قد قامت بحرکات قصیرة فی ذلک الوقت: تم العثور على بعض أجزاء السفینة فی إریتریا وبعضها فی أوراسیا وحتى العراق الحدیث. ربما أخذهم الناس إلى أماکن جدیدة معهم. لذلک مع مرکزیة إیران (آریان) وشعب آریان ، بدأ انتشار السکان فی جمیع أنحاء العالم. ذهب البعض إلى أوروبا (الغرب) والبعض الآخر إلى الشرق الأقصى (الشرق). الهندوس أمثلة. الهندوسیة هی فی الواقع اسم إیرانی أو فارسی آخر. فی أعمال الرومی ، یشیر فی بعض الأحیان إلى الفارسیة على أنها هندوسیة ، واللغة السنسکریتیة هی الفارسیة أو الفارسیة. الأوروبیون الهندوس ، العصر: العودة إلى إیران. کان رحیلهم بسبب النمو السکانی ، ونقص الأراضی التی کانت منتشرة فی جمیع أنحاء إیران. کان للصدع أیضًا بعض الآثار الثقافیة والدینیة. لأنهم ابتعدوا عن التطورات فی إیران. کان سایروس وداریوس وغیرهم من الإیرانیین یحاولون جلب التطورات إلى تلک الأماکن أیضًا. هذه التطورات أیقظتهم ، وإحیاء رغبتهم فی العودة. هذه المیول ، إذا کانت لینة ، قبلت نفسها کفارسیة من خلال تبنی التطورات الدینیة والثقافیة الجدیدة. ولکن إذا کانوا خارج الکراهیة ، فإنها ستظهر فی التمرد. هذه الثورات لم تکن معادیة لإیران ، لکن یمکن تسمیتها: العودة إلى أرض الأجداد واستعادة السیطرة علیها. مثال على ذلک کان النهضة الأوروبیة فی العصور الوسطى. فی البدایة ، قبلوا الثقافة والممارسات الإیرانیة الجدیدة کتطورات علمیة ، وأحرزوا تقدماً کبروتستانت. ثم أصبحت اقتصادیة وکان یشار إلیها باسم الاستعمار. کان الهدف من الاستعمار الشرقی (الشیوعیة) والاستعمار الغربی (الإمبریالیة) العودة إلى إیران. کان سبب کل التقدم التکنولوجی والبشری هو الحصول على: وسیلة أفضل لغزو إیران ، مثل إعلان هتلر آریان عن نفسه باعتباره المنتصر فی الحرب العالمیة الأولى أو قمة الحلفاء ، المنتصرین فی الحرب العالمیة الثانیة ، فی طهران. إنهم لم یسعوا إلى تدمیر إیران ولکنهم أرادوا المشارکة فی إدارتها. بحیث یکون لدیهم هدف أن یکونوا إیرانیین. فی الحقیقة ، کان ستالین وتشرشل وفولتیر ضمیرًا غیر واعٍ أو محبط: عالم کان یمیل إلى تسمیة نفسه إیرانیًا والمشارکة فی الإدارة الإیرانیة. نجحت الثورة الإسلامیة فی فرض الإدارة الإیرانیة على حصتها.

वैश्विक संक्रमण युग

चूँकि सभी जनजातियाँ ईरान से छितरी हुई थीं, ईरान के साथ दुनिया के राष्ट्रों के बीच के चरण अंतर ने बाद में एक उच्च धर्म और विचारधारा तक पहुंचना संभव बना दिया है। उदाहरण के लिए, हिंदू ईरान से भारत गए थे। जब ईरान इस्लाम में परिवर्तित हुआ, तब भी वे अपने पूर्व धर्म में थे। लेकिन अब कम चरण विचलन के साथ, वे इस्लाम की ओर रुख कर रहे हैं और संक्रमण कर रहे हैं: हिंदू से इस्लाम के लिए। इसलिए, भारत सरकार मुसलमानों और हिंदुओं के बीच झड़पों के खिलाफ एक स्टैंड नहीं ले सकती है: हिंदू अधिक संख्या में हैं, लेकिन मुसलमानों के उदय ने इसे चुनौती दी है, अब यह बात दांव पर है। क्योंकि यह सैन्य चरण (शारीरिक हिंसा और उन्मूलन) तक पहुंच गया है। इस मुद्दे का ऐतिहासिक रिकॉर्ड पैगंबर नूह की बाढ़ में वापस चला जाता है, क्योंकि बाढ़ से पहले नूह, जो भी शहर और भूमि भारी पानी के नीचे था, उनके लोगों की मृत्यु हो गई, और शहर बाढ़, कीचड़ और तूफान के बाद उठे वे छिपे रहे। पुरातत्वविदों ने उन्हें धूल, या उन फूलों के साथ उत्खनित करके जब्त कर लिया जो अब सूख चुके हैं। तूफान के बाद, एडम का केवल एक जहाज लॉन्च किया गया था, जो माउंट जुडी पर शुरू हुआ था। लेकिन जैसे-जैसे लोग बड़े होते गए, वे नई भूमि में चले गए। बेशक, भूस्खलन ने भूमि के पुराने मानचित्रों को बाधित कर दिया था, और नम जोड़ी पहाड़ों में उस समय संक्षिप्त चाल थी: जहाज के कुछ हिस्से इरिट्रिया में पाए गए थे और कुछ यूरेशिया और आधुनिक इराक में भी। शायद लोग उन्हें अपने साथ नई जगहों पर ले गए। तो ईरान (आर्यन) और आर्य लोगों के केंद्रीकरण के साथ, दुनिया भर में आबादी का प्रसार शुरू हुआ। कुछ यूरोप (पश्चिम) और कुछ सुदूर पूर्व (पूर्व) गए। हिंदू उदाहरण हैं। हिंदू वास्तव में एक अन्य ईरानी या फारसी नाम है। रूमी की रचनाओं में, वह कभी-कभी फ़ारसी को हिंदू के रूप में संदर्भित करता है, और संस्कृत भाषा को फ़ारसी या फ़ारसी कहा जाता है। हिंदू यूरोपियन, युग: ईरान में वापसी। उनका जाना जनसंख्या वृद्धि, और ईरान के आसपास बिखरी हुई भूमि की कमी के कारण था। इस टूटन का कुछ सांस्कृतिक और धार्मिक प्रभाव भी था। क्योंकि वे ईरान के घटनाक्रम से दूर रहे। साइरस और डेरियस और अन्य ईरानी उन जगहों पर भी विकास लाने की कोशिश कर रहे थे। इन विकासों ने उन्हें जगाया, उनकी वापसी की इच्छा को पुनर्जीवित किया। ये प्रवृत्तियाँ, यदि वे नरम होतीं, तो नए धार्मिक और सांस्कृतिक विकासों को अपनाते हुए खुद को फारसी मान लेतीं। लेकिन अगर वे नफरत से बाहर थे, तो वे विद्रोह में दिखाई देंगे। ये विद्रोह ईरानी विरोधी नहीं थे, लेकिन उन्हें बुलाया जा सकता है: पैतृक भूमि की वापसी और इसका पुन: अधिग्रहण। एक उदाहरण मध्य युग में यूरोपीय पुनर्जागरण था। प्रारंभ में, उन्होंने ईरान की नई संस्कृति और प्रथाओं को वैज्ञानिक विकास के रूप में स्वीकार किया, और प्रोटेस्टेंट के रूप में प्रगति की। तब यह किफायती हो गया और इसे उपनिवेशवाद कहा गया। पूर्वी उपनिवेशवाद (साम्यवाद) और पश्चिमी उपनिवेशवाद (साम्राज्यवाद) दोनों का ईरान में लौटने का लक्ष्य था। उनकी सभी तकनीकी और मानवीय प्रगति का कारण था: ईरान पर विजय प्राप्त करने का एक बेहतर साधन, उदाहरण के लिए हिटलर को प्रथम विश्व युद्ध के विजेता के रूप में पहचानना या मित्र राष्ट्रों के शिखर सम्मेलन, द्वितीय विश्व युद्ध के विजेता तेहरान में। वे ईरान को नष्ट करना नहीं चाहते थे बल्कि इसे चलाने में हिस्सा चाहते थे। ताकि उनका ईरानी होने का लक्ष्य हो। स्टालिन और चर्चिल और वोल्टेयर वास्तव में, बेहोश या बेहोश विवेक थे: एक ऐसी दुनिया जो खुद को ईरानी कहने के लिए और ईरानी प्रबंधन में एक हिस्सा लेने के लिए प्रवृत्त थी। इस्लामी क्रांति अपने हिस्से पर ईरानी प्रबंधन को लागू करने में सफल रही।