مهاجران را در قسمت های اشغالی سوریه، ساکن خواهد کرد.

 مولانا شیخ محمد مولوی، در بلخ به دنیا آمد و در ایران تحصیل و رشد کرد، و در قونیه ساکن شد تا فوت کرد. متاسفانه اکنون در ثبت آثار ایرانی  این موضوع احتلاف برانگیز شده،  و ترکیه آن را بنام خود ثبت کرده. لذا باید دانست که قونیه قبلا جزو ایران بوده که: مولوی به آنجا رفته الان نیز باید به ایران برگردانده شود. آنجا نیز مانند کربلا قبله امال شود، و مردم حتی با پای پیاده! به زیارت قبر مولانا بروند. و در دهه مولانا (آراز) در آنجا اقامت کنند. اشعار مولانا را با خط اصلی برای مردم بخوانند و بنویسند، تا گرد فراموشی از بین برود. این امر از زمانی قوت گرفت که ترکیه، عداوت خود را با ایران علنی کرد. در گذشته های 200سال پیش، عثمانی ها سعی داشتند با شکست صفویه، بر ایران مسلط شوند. ولی وقتی در جنگ چالدران شکست خوردند، برای مدتها حمله به ایران را فراموش کردند. در زمان آتاترک این حملات شدید تر شد، تا جاییکه رضاشاه ترسید و آرارات و اطراف ان را، به آتاترک بخشید تا دیگر سخنی از حمله به ایران نداشته باشند.چنان که رضا قلدر می گوید: خاک مهم نیست! مهم این است که ما الان با ترکیه، در صلح هستیم. یعنی زمین در برابر صلح. بعد از انقلاب اسلامی، با پرورش گروههای ضد ایرانی در انسوی مرزها، حرکت ایذایی خود را آغاز کردند. ولی با سرکوب شدید ارتش و سپاه مواجه، و از فکر تجاوز منصرف گردیدند. ولی بجای ان به جذب عناصر فاسد، و ایجاد مرکز فساد برای ایرانیها در انتالیا و غیره، سعی کردند برای انها ملک و املاک تهیه کرده، و شهروند ترکیه نمایند. بطوریکه امروزه بالاترین قاچاق انسان و کالا، از مرز ترکیه صورت می گیرد. چه قاچاق سوخت از ایران به ترکیه، و چه قاچاق پوشاک و خوراکی (شکلات ) از انسو به ایران. البته از مرز کردستان هم این کار صورت می گیرد، ولی چون با کردها مخالفند، جلوی انها را می گیرند. اخیرا نیز شاهد تحرکاتی در چالدران بوده ایم، که به سپاه پاسداران حمله کردند. البته جواب دندان شکنی گرفتند ولی ساکت ننشستند، و از طریق بی وطن های تراختور! پرچم ترکیه را در استادیوم تبریز به اهتزا در اوردند. بعد نماینده ای در مجلس ترکیه، از اینها تشکر کرد و خواستار توسعه این رفتار شد. اردوغان برای اینکه چهره خود را بپوشاند، اخطار داد که ممکن است: اعتراضات عراق به ایران هم برسد! ولی وقتی سلاح ها و فلاش بالهای ترکیه ای را، از اغتشاش گران کشف کردند، معلوم شد اعتراضات لبنان و عراق هم، کار ترکیه بوده تا ارتش او بتواند: ترکیه دوران عثمانی را زنده کند. به همین دلیل هم در شمال ایران(آرارات) و عراق و هم شمال سوریه، حضور نظامی داشته و قصد خروج از انجا را ندارند. اخیرا اردوغان اعلام کرده که: مهاجران را در قسمت های اشغالی سوریه، ساکن خواهد کرد. این یعنی تغییر ترکیب جمعیت، برای ادامه اشغالگری در عراق و سوریه و ایران! لذا تا هنگامیکه آرارات به ایران برگردانده نشود، تئوری ترکیه عثمانی خود را پیروز منطقه خواهد دانست، و از عراق و سوریه و آذربایجان بیرون نخواهد رفت.  مردم عزیز آرارات ( آغری داغ) و دوغو بیاض و شهر مهم وان تا قونیه بدانند که: ما به فکر انها هستیم. و اعتراضات آنها را می شنویم، و به زودی به یاری انها خواهیم رفت.  کردهای جنوب ترکیه هم بدانند که: برای نجات از ستم دولت ترکیه، راه درست را پیدا کنند. کسانیکه آنها را برعلیه ایران تجهیز می کنند، و بنام پژاک به پاسداران و ارتش ایران شبیخون می زنند، کرد نیستند. بلکه با این کار،تنها شده، دولت ترکیه آنها را به راحتی قلع و قمع کند. عجیب است با اینکه کرد ها و فارس ها هم ریشه هستند، ولی ترکیه جدایی انداخته و حکومت کند.

Karbala! Konya as

 Molana Sheikh Mohammed Molavi, born in Balkh, educated and raised in Iran, settled in Konya until his death. Unfortunately, it has now become controversial to register Iranian works, and Turkey has registered it in its own name. Therefore, it should be noted that Konya was formerly part of Iran: Rumi has now returned to Iran. There, too, like Karbala the Qiblah of Amal, and people even on foot! To go to Rumi's grave. And stay there in the Molana decade. To read and write Molana's poems to the people in the main line, so as not to forget. This came about when Turkey publicized its animosity with Iran. In the past 200 years ago, the Ottomans tried to dominate Iran with the defeat of the Safavids. But when the Chaldarans were defeated in the war, they long forgot to attack Iran. Ataturk's time these attacks escalated until Reza Shah feared and gave Ararat and its surroundings no more to say about attacking Iran. As Reza Guldar says: soil doesn't matter! The important thing is that we are at peace with Turkey now. That is, land for peace. After the Islamic Revolution, anti-Iranian groups began to flourish along the borders and began to prosper. But they were subjected to severe repression by the army and the Revolutionary Guards, and abandoned the idea of ​​aggression. But instead of attracting corrupt elements, and establishing a center of corruption for the Iranians in Antalya, etc., they tried to provide them with property and citizenship of Turkey. The highest trafficking in human beings and commodities today is from the Turkish border. Whether smuggling fuel from Iran to Turkey, or smuggling clothing and snacks from Chennai to Iran. Of course, this is the case on the border with Kurdistan, but they are prevented because they oppose the Kurds. Recently we have witnessed a movement in Chaldaran, which attacked the Revolutionary Guards. Of course they responded to the toothpaste but they did not remain silent, and through the tractor anchors! The Turkish flag was raised at the Tabriz Stadium. Then a representative in the Turkish parliament thanked them and called for the development of this behavior. Erdogan warned that it might be possible for Iraq to reach Iran! But when the weapons and the flash of the Turkish wings were discovered by the rioters, it became clear that the Lebanese and Iraqi protests were the work of the Turkish army so that its army could: Turkey revive the Ottoman era. For this reason, they have a military presence in both northern Iran (Ararat) and Iraq and northern Syria, and do not intend to leave. Erdogan recently announced that he would resettle immigrants in the occupied parts of Syria. This means changing the population composition to continue occupation in Iraq, Syria and Iran! Therefore, unless the Ararat is returned to Iran, Turkish theory will consider itself Ottoman victorious in the region, and will not leave Iraq, Syria, and Azerbaijan. Dear people of Ararat (Hot Agri) and Dogu Jaz and the important city of Van until Konya know that: We are thinking of them. And we hear their protests, and we'll be back to them soon. Kurds in the south of Turkey also know: to find the right way to escape the oppression of the Turkish government. Those who equip them against Iran, and call the Iranian Revolutionary Guards and Army PJAK, are not Kurds. But by doing so, the Turkish government simply tears them down. It is strange that even though the Kurds and the Persians are also rooted, Turkey has to divide and rule.