اکثر مساجد شما به صد سال نمی رسد که خراب می شود
میرفندرسکی و ذکرالله در کنیسه
میرزا ابوالقاسم فندرسکی در ایام سیاحت به یکی از ولایات کفار رسید و با اهل آنجا در هر موضوعی گفتگو و بحث نمود.
روزی جمعی از اهل آن ولایت گفتند:
از جمله اموری که دلیل بر حقانیت دین ما و بطلان دین شماست این است که :
بعضی معابد و کلیساهای ما قریب به دو هزار یا سه هزار است که بنا شده و هیچ اثر خرابی و سستی در آنها راه نیافته
ولی اکثر مساجد شما به صد سال نمی رسد که خراب می شود
◀️نظر بر اینکه حقیقت هر چیزی حافظ آن است پس مذهب ما بر حق است!
سید در جواب گفت:
که بقای معابد شما و خراب شدن معابد ما نه باین سبب است
بلکه به جهت آنست که در مساجد ما عبادت صحیح بجا آورده می شود و طاعت پروردگار در آنجامی شود و نام پروردگار عظیم در آنجا ذکر می شود بناء طاقت تحمل آن را ندارد و به این جهت خراب می شود
و اما معابد شما باقی می ماند و اگر عبادت ما در معابد شما انجام و ذکری خدای ما در معابد شما شود لحظه ای طاقت تحمل نمی آورد و خراب می شود.
◀️کفار گفتند: امتحان این کار بسیار آسان است اگر شما راست می گوئید بیائید در یکی از معابد ما عبادت کنید و نام خدای خود را ببرید تا صدق و کذب حرف شما معلوم شود.
سید قبول نمود توکل بر خدا نموده و متوسل به ارواح طیبه ائمه معصومین علهیم السلام شد وضو ساخت و رفت در کنیسه اعظم ایشان که آن را در نهایت استحکام ساخته بودند و قریب سه هزار سال بوده بنا شده و هیچ گونه اثر خرابی نداشت.
جمع کثیری در آنجا به نظاره آمده بودند. سید بعد از داخل شدن اذان و اقامه گفته مشغول نماز شد و بعد از نیت یک مرتبه دستها را بلند کرده و به آوازه گفت:
الله اکبر و از کنیسه بیرون دوید.
فی الفور سقف کنیسه فرود آمده دیوارهای آن بر هم ریختند.
