اگر امروز کسی نیست که به فریاد آنها برسد، تعجب نکنند

حیوان از انسان برتر آمد پدید!

چند تا نهنگ در کنار دریا گیر افتاده بودند، همه علم و آدم بسیج شدند: تا آنها را نجات دهند. ولی میلیون ها انسان در مدیترانه غرق شدند، اما کسی به فریاد آنها نرسید. از اینکه یک پاساژ در ایران آتش گرفته بود، آنهم غیر عمد، هزاران گزارش تهیه کردند! و به دنبال مقصر گشتند، ولی در میانمار، هزاران انسان سوزانده شدند، اما آن آقایان دنبال مقصر نگشتند، حتی گفتند اشکالی ندارد چون: سه مرد مسلمان به یک زن بودایی حمله کرده، این درگیری را آغاز کردند! چه اتفاقی در حال شکل گرفتن است؟ یا چه اتفاقی باید شکل بگیرد؟ تا اینهمه تبعیض ناروا نباشد. به نظر می رسد باید یک انقلاب بزرگی اتفاق بیافتد، انقلاب رسانه ای برای بیان حقیقت! یا انقلاب سیاسی جهانی، برای اجرای عدالت. باید بدنبال آن بود تا قیام برای عدالت، از حالت جزیره ای بودن بیرون آید، و بجای فعالیت در گوشه و حاشیه، به متن زندگی وارد شود. ما شاهد عالت خواهی در: برخی سرزمین ها هستیم، ولی تنها هستند واین تنهایی، صدای آنها را در گلو خفه می کند، و نمی گذارد این صدا به جایی برسد. ولی اگر این دستها جمع شوند، یکی بشوند، آینده بهتری خواهیم داشت. ما به تاریخ نگاه می کنیم: در طول تاریخ، عدالت به این معنی بوده که: اگر کسی دو نفر شاهد داشته باشد، و به دادگاه مراجعه کند، میتواند حق خود را پس بگیرد. اما چرا حضرت علی ع با 120هزار: شاهد در غدیر خم نتوانست حق خود را بگیرد؟  25سال خانه نشین شد، بهترین یارانش را در جلو چشمانش اعدام کردند. حقوقدانان برای اینکه خود را پاک و منزه جلوه دهند، می گویند شاهد داشت، ولی نتوانست به دادگاه بیاورد! این یعنی صحه گذاشتن بر: زورگیری و پایمال کردن حق مردم: باقدرت و سیاست. در حالی که اینطور هم نبود. فاطمه زهرا سلام الله علیها، به درب خانه همه شاهد ها می رفتند، و از انها برای ادای شهادت دعوت می کردند. اما فقط چهار یا پنج نفر حاضر شدند: تا شهادت بدهند، والبته همه آنها کشته شدند! یعنی حضرت زهرا را با شکنجه کردن: در پشت در که باعث سقط کودک هم شد، آتش زدن درب منزل و سیلی زدن در کوچه ها، شهید کردند: میثم تمار را زبانش را بریدند، بر درخت خرما دار زدند. کتاب ها را سوزاندند، و زبانهایی که به مدح علی گشوده می شد، از خلقوم در آوردند، سرها را از تن جدا کردند. اما همه این شور وشر ها 25سال بیشتر دوام نداشت.  بالاخره مردم حقیقت را فهمیدند، به درب خانه علی آمدند، و او را برتخت خلافت نشاندند. گرچه داستان ناتمام غدیر ادامه یافت. مردم فقط 5سال عدالت علی را تحمل کردند. و دوباره خلافت را با دست غدار روزگار: روباه پیر آن زمان یعنی عمرو عاص، به معاویه سپردند. معاویه هم دستور داد نام علی را، از نامها حذف کنند و قتل را برای: مجازات آنها تعیین نمود. مرسوم نمود تا در منابر، بعد از حمد خدا امام علی را لعن کنند، ولی چه شد؟ امروز همه دنیا علی را می شناسند! و از معاویه خبری ندارند. این تاریخ به ما یاد می دهد که: حق ماندنی است و پیروزی نهایی با آن است، هرچند که سیاستمدارن کهنه کار: و حقوقدانان برجسته، در صدد حذف آن باشند. لذا مردم میانمار نیز مانند: مردم پاراچنار پاکستان ، کشمیر هند ، ایالت ایغور چین ، ناردان جمهوری آذربایجان و نوار غزه  یمن و بحرین، بدانند که حق آنها پایمال شدنی نیست. اگر امروز کسی نیست که به فریاد آنها برسد، تعجب نکنند! زیرا وقتی حضرت فاظمه را سیلی می زدند، حضرت علی هم نمی توانست کاری کند. آنها برای آزادی و عدالت آیندگان، خود را فدای دین کردند. از شهادت هم نترسیدند.

The animal came from a superior man!

Several whales were caught by the sea, all the sciences and Adam mobilized: to save them. But millions of people drowned in the Mediterranean, but no one cried to them. It was unintentional for a passage to burn down in Iran, having made thousands of reports! And they were looking for the culprits, but in Myanmar, thousands of people were burned, but those gentlemen did not look for blame, they even said they had no trouble because: three Muslim men attacked a Buddhist woman, they started the conflict! What is happening? Or what should happen? Too little discrimination. It seems that there must be a great revolution, a media revolution to express the truth! Or global political revolution, for the sake of justice. The insurrection for justice should be sought out as an island, and instead of the corners and fringes, it should be brought into the text of life. We see the state of mind: We are some territories, but they are alone, and this loneliness chokes their voices in the throat, and does not allow the sound to come to a place. But if these hands get together, they will be one, we will have a better future. We look at history: Throughout history, justice means that: If one has two people witnesses and goes to court, they can reclaim their rights. But why did not Ali's sovereign with 120,000: the witness in Ghadir Khom failed to take his right? He lived for 25 years, executed his best fellows in front of his eyes. The jurists say they had a chance to make themselves clear, but could not bring them to court! This means endorsing: bullying and trampling the people's right: power and politics. While that was not the case. Fatima Zahra Salam al-Ali Ali, all the witnesses went to the door of the house, and invited them to testify. But only four or five people were present: to testify, but they were all killed! That is, the Prophet Zahra was martyred by torture: behind the door, which caused the abortion of the child, the burning of the house and slapping in the streets: they cut Meysam Temar's tongue, they were cast on a palm tree. They burned books, and the tongues that were opened to Allah's Almighty brought them from the ring, cutting off their heads. But all this shrimp did not last for 25 years. The people finally realized the truth, they came to the door of Ali's house, and laid him on the brink of caliphate. Although the unfinished story of Ghadir continued. People only tolerated Ali's justice for five years. And again, the caliphate was restrained by the long horn: the old fox of the time, Amr Aç, was given to Mu'awiyah. Mu'awiyah also ordered the Ali name to be removed from the names and set off the killings for: their punishment. It was customary to curse Imam Ali after Hadad, but what happened? Today the whole world knows Ali! And they do not have the news. This history teaches us that it is a right and a final victory with it, although veteran politicians and prominent lawyers seek to eliminate it. Therefore, the people of Myanmar, like the Paracharnar people of Pakistan, Kashmir, India, the Ugur of China, the Naryn Republic of Azerbaijan and the Yemen and Bahrain's Gaza Strip, know that their rights are not discriminatory. Do not be surprised if today there is no one to cry out! For when the Prophet shook his head, Ali could not do anything. They sacrificed themselves for religion for the freedom and justice of the future. They did not fear the testimony.

جاء الحیوان من رجل متفوق!

تم القبض على العدید من الحیتان عن طریق البحر، وجمیع العلوم وآدم تعبئتها: لإنقاذهم. ولکن الملایین من الناس غرقوا فی البحر الأبیض المتوسط، ولکن لا أحد یبکی لهم. کان من غیر المتعمد أن یحرق مرور فی إیران، بعد أن قدمت الآلاف من التقاریر! وکانوا یبحثون عن الجناة، ولکن فی میانمار، أحرق الآلاف من الناس، ولکن هؤلاء السادة لم یبحثوا عن اللوم، حتى أنهم قالوا إنهم لیس لدیهم مشکلة لأن: ثلاثة مسلمین هاجموا امرأة بوذیة، بدأوا الصراع! ما الذی یحدث؟ أو ماذا یجب أن یحدث؟ التمییز القلیل جدا. یبدو أنه یجب أن تکون هناک ثورة کبیرة، ثورة إعلامیة للتعبیر عن الحقیقة! أو الثورة السیاسیة العالمیة، من أجل العدالة. وینبغی التماس العصیان من أجل العدالة کجزیرة، وبدلا من الزوایا والأطراف، ینبغی إدخالها فی نص الحیاة. ولکن إذا کانت هذه الأیدی معا، فإنها ستکون واحدة، سیکون لدینا مستقبل أفضل. نحن ننظر إلى التاریخ: على مر التاریخ، تعنی العدالة ما یلی: إذا کان هناک شخصان یشهدان ویذهبان إلى المحکمة، فیمکنهما استعادة حقوقهما. ولکن لماذا لم یسود علی السیادة مع 120،000: الشاهد فی غدیر خوم فشل فی اتخاذ حقه؟ عاش لمدة 25 عاما، أعدم أفضل زملائه أمام عینیه. ویقول الفقهاء إن لدیهم فرصة لجعل أنفسهم واضحین، ولکنهم لم یتمکنوا من إحضارهم إلى المحکمة! وهذا یعنی تأیید: البلطجة ودوس حق الشعب: السلطة والسیاسة. وفی حین أن الأمر لیس کذلک. فاطمة الزهراء سلام العلی علی، ذهب کل الشهود إلى باب المنزل، ودعاهم للإدلاء بشهاداتهم. ولکن أربعة أو خمسة أشخاص فقط کانوا حاضرین: للإدلاء بشهاداتهم، لکنهم قتلوا جمیعا! أی أن النبی صلى الله علیه وسلم استشهد جراء التعذیب: خلف الباب الذی تسبب فی إجهاض الطفل وحرق المنزل والصفع فی الشوارع: قطعوا لسان میسم تمار، وألقوا على شجرة نخیل. أحرقوا الکتب، وألسنتهم التی فتحت إلى الله سبحانه وتعالى جلبتهم من الحلبة، وقطع رؤوسهم. ولکن کل هذا الجمبری لم یستمر لمدة 25 عاما. الشعب أدرکت الحقیقة، جاءوا إلى باب منزل علی، ووضعوه على حافة الخلافة. على الرغم من استمرار قصة غدیر التی لم تکتمل. لم یتسامح الناس إلا مع العدالة علی لمدة خمس سنوات. ومرة أخرى، تم تقیید الخلافة من قبل القرن الطویل: أعطی الثعلب القدیم فی ذلک الوقت، عمرو أک، إلى معاویة. کما أمر معاویة بإزالة اسم علی من الأسماء وفجر عملیات القتل من أجل: عقابهم. کان من المعتاد أن یلعن الإمام علی بعد حداد، ولکن ماذا حدث؟ الیوم العالم کله یعرف علی! ولیس لدیهم الأخبار. هذا التاریخ یعلمنا أنه حق وانتصار نهائی مع ذلک، على الرغم من أن السیاسیین المخضرمین والمحامین البارزین تسعى للقضاء علیه. ولذلک، فإن شعب میانمار، مثل شعب باراشارنار فی باکستان وکشمیر والهند وأوغور فی الصین وجمهوریة نارین الأذربیجانیة والیمن وقطاع غزة فی البحرین، یعرف أن حقوقه لیست تمییزیة. لا تفاجأ إذا الیوم لا یوجد أحد یبکی! لأنه عندما هز النبی رأسه، علی لا یمکن أن تفعل أی شیء. لقد ضحوا أنفسهم للدین من أجل الحریة والعدالة فی المستقبل. لم یخشوا الشهادة.

Heyvan üstün bir insandan gəldi!

Bir çox balinalar dənizlə tutuldu, bütün elmlər və Adəm səfərbər etdi: onları xilas etmək. Aralıq dənizində milyonlarla insana boğuldu, lakin heç kim onlara ağlamadı. İranda minlərlə hesabat hazırlayan bir keçidin buraxılması qeyri-adi idi! Nə olur? Və ya nə baş verəcək? Çox az ayrılıq. Göründüyü kimi, həqiqəti ifadə etmək üçün böyük inqilab, media inqilabı olmalıdır! Və yaxud ədalət naminə qlobal siyasi inqilab. Amma bu əllər bir araya gələrsə, bir olacaq, daha yaxşı bir gələcəyimiz olacaq. Tarixi nəzərdən keçiririk: Tarix boyunca ədalət bu deməkdir: Əgər iki nəfər şahid olsa və məhkəməyə gedərsə, öz hüquqlarını geri ala bilərlər. Amma nə üçün Əli hakimiyyəti 120 minə sahib çıxmadı? Qədir Xumda şahid onun haqqını ala bilmədi? 25 ildir yaşamış, ən yaxşı yoldaşlarını gözləri qarşısında öldürmüşdü. Hüquqşünaslar özlərini açıqlamaq imkanı tapdıqlarını, lakin məhkəməyə gətirə bilmədiklərini söylədilər! Bu, təsdiqləməyi nəzərdə tutur: xalqın haqqını təhqir etmək və trampling: güc və siyasət. Baxmayaraq ki, belə deyil. Fatimə Zəhra Salam əl Əli, bütün şahidlər evin qapısına getdilər və onları şəhadət etməyə dəvət etdilər. Ancaq dörd və ya beş nəfər var idi: ifadə vermək üçün, lakin hamısı öldürüldü! Kitabları yandırdılar, Allahın Qüdrətli Allahına açılmış dilləri onları üzüklərdən çıxararaq başlarını kəsdi. Amma bütün bu karides 25 il davam etməmişdir. İnsanlar nəhayət həqiqəti başa düşdilər, Əli evinin qapısına gəldilər və onu xalifətin kənarına qoydular. Qədirin bitməmiş hekayəsi davam etsə də. İnsanlar yalnız Əliyin ədalətinə beş il qaldı. Və yenə aldadıcı əlləri Xilafət dövrü: köhnə tülkü ki, vaxt, Amr əl-Aas, Müaviyyənin həyatını itirdi. Muaviya da Əli adının adlardan çıxarılmasını və öldürülməsini əmr etdi: onların cəzası. Hadaddan sonra İmam Əliyə lənətləmək adət idi, amma nə oldu? Bu gün bütün dünya Ali bilir! Və xəbərləri yoxdur. Bu tarix bizə davamlı bir haqq və son zəfər olduğunu öyrədir, baxmayaraq ki veteran siyasətçilər və görkəmli hüquqşünaslar bunu aradan qaldırmağa çalışırlar. Myanma xalqı, eləcə də Parachinar, Pakistan, Kəşmir, Hindistan, Çin Uyğur dövlət, Oxnard Azərbaycan və Qəzza, Yəmən və Bəhreyn xalqı onların hüquqları ayaqlar altına edilə bilməz bilmək. Bu gün ağlamağa kimsə yoxdursa, şaşırmayın! Peyğəmbər başını sarsdıqdan sonra Əli heç bir şey edə bilmədi. Gələcəyin azadlığı və ədaləti üçün dini özlərini qurban kəsdilər. Onlar şəhadətdən qorxmadılar.