دیپلماسی ذلت و فرق آن با دیپلماسی عزت.

یکی از اصول اساسی روابط: بین الملل ایران عزت است. یعنی شکست ناپذیر بودن در مقابل دشمن، و عزیز بودن ملت ایران .و لذا در این خصوص می بنیم که: با کشورهایی که عزت ایران را پایمال می کردند، قطع رابطه شد از آن جمله :رژیم جعلی اسرائیل می باشد. البته انگلیس و آمریکا بعنوان: استعمار گران معاصر نیز از چشم: حمهوری اسلامی ایران دور نبودند. زیرا آنان نخستین کشورهایی بودند که: ایران را ژاندارم و بادی گارد خود می خواستند!

در زمان حکومت پهلوی و حتی قاجار، انگلیسی ها مردم ایران را بیسواد و: نادان فرض می کردند، و خویشتن داری و بزرگواری را نمی فهمیدند! البته روسیه آن موقع، یا شوروی سابق هم همینطور بود. وقتی روسها ایران را اشغال کردند، گریبایدوف روسی همیشه ایرانیان را، یک مشت مردم وحشی خطاب می کرد. تا اینکه خویشتنداری ایرانیان به انتها رسید، و به دستور روحانی مجاهد به: وی حمله کردند و او را کشتند.

در زمان رضا خان نیز، انگلیسی ها آنقدر دخالت می کردند که حتی، شاه ایران را با یک جمله سفیر، به آفریقای جنوبی تبعید کردند و: پسرش را به شرط :مطیع بودن بجای او نشاندند .در کودتای 28مرداد سال 1332 فقط: با یک میلیون دلار و فرستادن یک مشاور نظامی! توانستند دوباره شاه فراری ایران را برگردانند، و براریکه قدرت بنشانند! اما این گستاخی آنان بی پاسخ نماند، و خون آمریکایی بود که بر زمین ایران نقش می بست، و مردم بطور خودجوش، آن ها را ازبین می بردند.

   پیروزی انقلاب اسلامی، دوران عزت اسلامی بود، و عقده های فروخته دو قرن تجاوز و تحقیر، خود را برای آزادی یک ملت باز می کرد. ملتی که آمریکائی ها، برای آمدن به میان آن ها، از دولت ایران حق توحش می گرفتند! حالا به پشت دروازه های ایران رانده شده بودند. ولی ساکت نمی شدند. آن ها را از در بیرون رانده بودیم، ولی می خواستند از پنجره داخل شود.

راه این ها را کسانی باز می کردند که: به دنبال دیپلماسی ذلت بودند! از نظر آنان آمریکایی ها، باید هنوز آقایی کنند و اگر، گوشه چشمی هم به ملت ایران نشان دادند، باید قدر دانی شوند و از ان ها تشکر شود! از نظر آن ها دست دادن با یک استعمارگر پیر باید در: خاطراتشان ذکر شود! آن ها وقتی با جان کری، دور یک میز نشستند فوری با موبایل هایشان، عکس سلفی گرفتند و در فیس بوک یا دیگر شبکه اجتماعی، به اشتراک گذاشتند!

از نظر آن ها همینکه آمریکا، پای مذاکره آمد خیلی آقایی کرد! و حالا باید هرچه می گوید، ما گوش کنیم و حرفی نزنیم! دیپلماسی ذلت می گوید: دست از شعار ها و حرفهای خودمان برداریم، زیرا  ممکن است آمریکاییهای جنایکار ناراحت شوند! حتی در مورد آل سعود هم، همینکه زحمت می کشد و: هقتصد نفر قربانی را آمار می دهد، باید از ملک سلمان تشکر کرد، و قربانیان را مقصر دانست. و بابد در مقابل امیر کویت زانو زد و: به دستورات او گوش داد.تفاوت اساسی  دیپلماسی ذلت در این است: که ملت آمریکا را فراموش می کنند! همانطور که ملت ایران را فراموش می کنند!از نظر آن ها آمریکا فقط یک نفر است، و آن هم جان کری وزیر امور خارجه ! حتی اوباما و کنگره و سنا را هم قبول ندارند، زیرا اگر جان کری بخواهد میتواند: هم اوباما و هم کنگره را پوز بند بزند.  و همین دیدگاه را هم در مورد ملت ایرن دارند. مخالفان خود را فقط آدم های بیسواد و: بدون شناسنامه می دانند.

    اما از نظر دیپلماسی عزت، ملت ایران و مردم آمریکا هم سان هستند . زیرا ملت آمریکا را اغلب سیاهپوستان و: سرخپوستان بومی تشکیل می دهند، و مهاجران انگلیسی و اروپایی، بجز زور گویی و آپار تاید ، نژادپرستی کار دیگری نمی کنند. طبیعی است کسانی که عادت کردند: از آن سوی آب ها بیایند، و مردم بومی آمریکا را کشتار کنند، و زمین های آنان را تصاحب نمایند، باید از رژیم جعلی و: صهیونیستی هم دفاع کنند، و آن را خط قرمز خود اعلام نمایند، در حالی مردم عادی آمریکا،اصلا نمی دانند رژیم صهیونیستی کجاست! آن ها در لیست حروف الفبایی، معمولا ایتالیا و ایران ، عراق و اسرائیل را در کنار هم می بینند، و فکر می کنند همه اینها یکی است.دیپلماسی عزت بها دادن به 99درصد در مقابل یک درصد است، ولی دیپلماسی ذلت بها دادن به یک درصد، در مقابل 99دردصد است.