چگونه میتوان به یک نظم فلسفی رسید

راسیونالیست ها ، عقل گرایان معتقدند: فلسفه باید عقلی باشد و هرچه که عقل ما ادراک می کند، آن را حلاجی کند.و غیر آن را قبول نکند . سقراط می گوید: دانشجو نباید حرف دیگران را قبول کند! و یا: دیگران که :تجربه گرایی و حس گرایی را تبلیغ می کنند. در نهایت مشکل فلسفه بر زمین می ماند و: هرکس اصولی را که پیشنهاد کرده می پذیرد!

  یکی از دلایل پدیدار شدن سوفسطائیان هم همین بوده . زیرا در دوران آن ها مثل دوران ما ،که در دعاوی وکیل انتخاب می کنند، بوده است . وکیل هرکسی قوی تر بود، حق با او بود! آن هم نه در ارائه مدرک یا مقارنات و غیره، بلکه در فن بیان ! زیرا اگر کسی فن بیان خوبی داشت میتوانست: بهترین مدارک را هم ساختگی نشان دهد.

  هم اکنون علت کشف نشدن فساد، مخصوصا فساد اقتصادی همین است. زیرا مفسدان، قبل از هرکاری مجاری مدرک سازی را مطالعه می کنند. یعنی ابتدا سعی می کنند بفهمند کارآگاه، قاضی یا وکیل از چه راهی به مدارک دست پیدا می کند؟ و اگر آن را پیدا کرد چطور مستند می کند و: از آن دفاع می کند. این روند به او کمک می کند: اولا مدرک به جا نگذارد و: اگر هم جایی مدرک جرم به جا ماند، چگونه آن را تکذیب یا غیر قابل استناد جلوه دهد.

   فیلسوفان هم اول اصول یا مطالبی را بیان می کنند، که آن را واضحات میدانند و بعد، براساس این اصول تفکر خود را بیان و: استدلال خود را محکم می کنند. آن ها دچار یک اشتباه بزرگ هستند و آن: فیلسوف اصلی را نادیده گرفتن است . البته به نظر نمی رسد کسی که فیلسوف شده، اشتباه کند بلکه به عمد چنین کاری می کند.زیرا می خواهد خودش عقل کل باشد. نه کس دیگری . فهم او فقط درک درست است و بقیه نا صواب می اندیشند!لذا آنان مسلمات روشنی را کنار می گذارند و: مسلمات خود ساخته یا خود اندیشیده را، به میدان می اورند.

  مثلا ما در روایات داریم : (اول من قاس الشیطان) اولین کسی که قیاس کرد شیطان بود. زیرا گفت من از آتش هستم و: بشر از خاک و آتش بهتر از خاک است. و لذا آتش نباید برخاک سجده کند .

   در این استدلال دو اصل مهم وجود دارد: اول اینکه نگفته به چه دلیل آتش بهتر است؟ زیرا همین که او از آتش است، کافی است که آتش بهتر باشد! و دوم اینکه استدلال خود را قوی تر از: استدلال آفریننده خود یافته و خدا را به: استدلال اشتباه متهم کرده است.

و با این منیت بزرگ که: در ابعاد این روش استدلالی است، می بینیم اساس استدلال فیلسوفان را تشکیل می دهد. البته طبق تعریف سه نوع استدلال وجود دارد: استقرا که از جزء به کل است ،قیاس که از کل به جزء است،تمثیل که از جزء به جزء است. البته این امر در ظاهر مهم نیست، زیرا می گویند مگر راه دیگری است؟

اما راه دیگری هست که به علت شدت وضوح، نادیده گرفته شده مانند کسی که: در روز روشن به دنبال نور می گردد، یا ماهی در داخل اب دنبال آب می گردد. ما با تمام وجودمان از هوا استفاده می کنیم ولی، با یک سوال ساده که هوا را نمی بینیم، آن را هیچوقت به حساب نمی اوریم. تنها وقتی به یاد هوا می افتیم و: ارزش آن را درک می کنیم که:به مرض تنگی نفس گرفتار آییم.

      معنی فلسفی این حرکت ان است که :خدا، آن بزرگ فیلسوف را هرگز به حساب نمی اوریم و: در معادلات به کار نمی بندیم، زیرا حس می کنیم مسئله خیلی ساده می شود! و از حالت فلسفی بودن و بغرنج شدن دور می شویم. اول او را کنار می گذاریم و بعد، با استدلال خود بر او منت گذاشته، به بازی دعوت می کنیم. و این همان منیت شیطانی است که: فکر می کنیم مخ ما بهتر از اندیشه پروردگار، کار می کند و بهتر از آفریننده اش فکر می کند.

   پس برای داشتن یک نظام فلسفی جدید، باید اولا خدا را برتر از خود بدانیم :و به جای اصول من در آوردی یا: بشر ساخته به اصول الهی بیاندیشیم. ثانیا بدانیم که این اصول ساخته ذهن نیست، که در مورد هر فیلسوفی فرق کند، بلکه واقعی و عینی است.

توحید و نبوت و معاد، سه اصل مهم فلسفی است: حضرت علی ع میفرماید:( رحم الله امرا علمت من این فی این الی این). خداوند رحمت کند کسی را که بداند: از کجا آمده و در کجا قرار دارد و: به کجا می رود. جواب این سوال در قران داده شده و: خداوند فرموده لالی الله ترجعون! این جمله حاوی سه نکته است: از خدا به وجود آمده ایم و: از او دور شده ایم و: به سوی او باز گردانده می شویم.

    اشکالی ندارد این حرکت را، به حرکت دایره ای یا سینوسی، یا آونگی معنی کنیم ولی، اشکال در این است: فکر می کنیم سینوس را ما ساختیم! یا قانون آونگ را ما به وجود آورده ایم! و خدا از آن بی خبر است.

   گاه ممکن است بر روی کلمه رجعت، به معنی برگشت و گاه در لغت سیرورت، یعنی رو به جلو بحث کنیم! این هم اشکالی ندارد فقط موقعی بحث اشکال پیدا می کند که: فکر کنیم این معانی را ما کشف کرده ایم، و خدا چنین منظوری نداشته است.

لذا برای دوری از این اشتباهات، فهم خدا را از مسائل فلسفی بیشتر از خود بدانیم و: به آن ایمان بیاوریم.   

Conas is féidir linn teacht le disciplín fealsúnachta

Rationalists , creidim rationalism : an fhealsúnacht chúis agus is cuma cén an gcúis sin, bhraitheann muid go bhfuil sé cardáilte , Agus ní glacadh ar shlí eile. . A deir Sócraitéas nár chóir do mhic léinn glacadh le carachtair eile ! Nó eile ndéanfaidh siad empiricism agus sensualism . Tá an fhealsúnacht na fhadhb talún : an bprionsabal go bhfuil aon duine a ghlacann leis an togra !

  Ceann de na cúiseanna cén fáth go raibh sé Sofaistí cinn . Tá sé i rith cibé tráthanna , roghnaigh muid éilimh an dlíodóir , faoi seach . Dlíodóir Gach duine a bhí níos láidre , bhí sé ceart ! Thairg sé aon fhianaise nó comhaimseartha , etc , ach an reitric ! Toisc más rud é go raibh duine ar bith a d'fhéadfadh reitric maith a dhéanamh is fearr a thaispeáint cáipéisí bréige .

  Anois, cén fáth nach raibh a fháil amach éilliú , go háirithe go bhfuil éilliú an gcéanna . Na corrupters , sula léann siad chonair rud ar bith fianaise . An Chéad iarracht chun tuiscint a fháil ar an bleachtaireachta , an breitheamh nó an dlíodóir a fhaigheann ar bhealach a fháil ar na doiciméid ? Agus má tá sé le fáil agus conas tá sé doiciméadaithe : Cosnaíonn sé . Cuidíonn an próiseas seo leis an gcéad dul síos chun an doiciméad a nach bhfuil oiriúnach , agus má tá, mar a raibh fianaise i gcoir , conas a beidh sé cuma a dhiúltú nó iontaofa ar shlí eile .

   An chéad - phrionsabail , nó cad fealsúna bheith ráite , is léir go bhfuil a fhios acu agus ansin , bunaithe ar na prionsabail seo agus mínigh a smaointeoireacht : Tá a gcuid argóintí láidre . Tá siad tar éis botún mór : Is é an fealsamh neamhaird a dhéanamh ar an bunaidh . Dealraíonn sé a bheith ina fealsamh a rinne botún , ach déanfaidh siad amhlaidh d'aon ghnó . Mar gheall ar mian sé a bheith ar an gcúis . Aon duine eile . Tá sé fíor tuiscint a fháil ar thuig an miscreant eile a cheapann Mar sin, leagann siad ar leataobh áirithe de : ! Áirithe aige nó aici smaoinimh , comhaontú a fháil .

  Mar shampla , ní mór dúinn an finscéal ( ) i gcomparáid leis an chéad fhear de Satan . Dúirt mé go bhfuil an Fear dóiteáin ar an tine níos fearr ná chré agus ithir . Agus mar sin ní bheidh an tine Bow Brkhak .

   Sa an argóint , tá dhá prionsabail tábhachtacha : An chéad , cén fáth go raibh an tine níos fearr ? I gcás mar go bhfuil sé ar an tine , is é sin níos fearr tine go leor ! Dara , d'argóint níos láidre ná na hargóintí ar a Creator agus Dia : argóint neamhbhailí chúisí .

Agus leis a dhéanann an ego ollmhór go modh seo de réasúnaíocht , feicimid suas bhonn na hargóintí na fealsúna . Ar ndóigh , de réir sainmhínithe , tá trí chineál de réasúnaíocht : chomhpháirt ionduchtacha de atá inchomparáide leis sin de an chomhpháirt , tá an analaí mionsonraithe . Ach nach bhfuil sé seo tábhachtach chuma , mar a deir siad é ar bhealach eile ?

Ach níl aon bhealach eile mar gheall ar an déine neamhaird ar soiléir cosúil le duine éigin i soilsiú leathan solas an lae ag lorg , nó iasc san uisce , beidh an t-uisce a leanúint . Bainfimid úsáid as gach mo aer , ach ní dhéanann an t-aer a fheiceáil ceist shimplí , gan aon , sé nach chomhaireamh . Just cuimhneamh nuair a thagann tú aeir agus an luach a bhraitheann muid é a ardú os cionn an galar , shortness an anáil ghabhtar .

      Is é an tábhacht fealsúnachta aistriú seo nach bhfuil Dia , an fealsamh mór riamh , agus nach brath sa chothromóid chleachtadh , toisc go mbraitheann muid go bhfuil sé an- simplí ! Agus modh fealsúnacha agus plunged muid ar shiúl . An Chéad chuir sí le chéile , agus ansin a argóint ar a thrócaire , tugtar cuireadh dúinn a imirt . Is é an diabhal an ego céanna a cheapann muid go bhfuil muid oibríonn smaoineamh níos fearr ar Dhia flirtatious níos fearr ná cuí a cruthaitheoir .

   Tar éis a bhfuil córas fealsúnachta nua , ní mór dúinn a fhios ag an gcéad Dia níos fearr chun iad féin : ionad invented nó : a cheapann made ​​Daonna Prionsabail Dhiaga faoi . Dara dul síos , rinne muid na prionsabail i gcuimhne go nach bhfuil sé faoi aon fealsamh is féidir a athrú , ach tá sé fíor agus coincréit .

Aondiachas agus Prophethood agus aiséirí , tá trí phríomh fealsúnachtaí : Imam Ali a deir : ( ) . Dia bless duine ar bith a fhios áit a thagann siad as agus cá bhfuil siad lonnaithe agus nuair a théann sé . An freagra a thug sa Quran : An Tiarna ! An abairt seo ina bhfuil trí phointe: an Dia mór dúinn teacht ar : Bainim ar shiúl ó dó agus a dó muid ar ais .

    Is é an t-aistriú , fíneáil , ciorclán nó sinusoidal tairiscint , nó na meáin a eitilt , ach tá an fhadhb , is dóigh linn go rinne muid an sinuses ! Nó an dlí ar an luascadán , ní mór dúinn a cruthaíodh ! Agus is é Allah an eolas é .

   Aon uair ar ais is féidir ar an focal , bhí an focal uaireanta Ar ais Syrvrt , eadhon ar aghaidh leis an díospóireacht ! Tá sé seo breá ach amháin nuair a d'fhéadfadh an bhfadhb a phlé a bheith go dóigh againn táimid ag teacht ar an bhrí , agus ní ordú den sórt sin go bhfuil Dia .

Mar sin, a sheachaint na botúin , an tuiscint ar na ceisteanna fealsúnacha ná a fhios ag Dia agus chun a chreidiúint é .