وعده های مخالف قانون
وعده دادن ضد ولایت فقیه است همه روسای جمهور ضد ولایت فقیه شدند و در اخرین روز های خود قیام کردند علت همه انها وعده دادن بود. وعده دادن یا برنامه دادن عامل تبدیل یک عنصر ولایتمدار به عنصر ضد ولایت فقیه هست. در تحلیل عملکردی احمپی نژاد و روحانی و خاتمی و رفسنجانی و حتی بنی صدر و دیگران به همین عامل می رسیم. دلیل این امر هم غربگرا بودن کاندیداها هست. زیرا در غرب رئیس جمهور میتواند مجلس را منحل کند و صدور دستور جنگ یا صلح با رئس جمهوذ است، اما در قانون اساسی ایران اینطور نیست فرمانده کل قوا رهبری هست و طرح و برنامه هم باید به تصویب مجلس برسد.لذا شان ریاست جمهوری در ایرا شخص دوم هم نیست. اما وعده دادن ریاست جمهوری به معنی تلقی شخص اول و ولایت مطلقه هست. یعنی وی می گوید من برای اجرای وعده ام باید مجلس و ولی فقیه راهم تابع خودم کنم که با اصل تفکیک قوا مغایرت دارد، به زبان ساده وقتی ریس جمهور وعذه یا برنامه میدهد تصورش این است که ولی فقیه و مجلس را هم مطیع خود کرده. اما در عمل می بیند که مجلس به دلالیل بودجه ای مثلا با لوایح او مخالفت می کند. یا ولی فقیه اختیار قوای مسلح را به او نمیدهد. لذا ابتدا می گوید نمی گذارند من کار کنم و سپس مردم را برعلیه این قوا تحریک می نماید و ناکامیها را فرافکنی میکند که اصطلاحا می خواهد از واایت فقیه عبور کند.یا مخالف در راس امور بودن مجلس می شود و کم کاریها را به گردن مجلس می اندازد. زیرا در قانون اساسی ریس جمهور مجری هست نه قانونگذار. یعنی حرف زدن و وعده دادن مخالف قانون اساسی و ضد ولایت فقیه شدن او از همان ابتدا هست. او باید فقط مجری خوبی باشد همانطور که قسم یاد میکند عمل کند نه اینکه بفکر منحل کردن مجلس باشد. چون قانون ایران چنین مجوزی نداده است البته در پیش نویس بالاتر از ولی فقیه بوده که بعدا اسلاح شده است. مثلا اقای خامنه ای وقتی ریس جمهور بودند با سخنان امام خمینی مبنی بر ولایت مطلقه فقیه مخالفت کردند. اما بعد از انتخا خودشان ابتدا در همه کار ها ورود می کردن.و با مقاومت هاشمی موضوع مسکوت ماند.
