چگونه مراسم یاد بود برگزار کنیم؟

با توجه به اینکه شهید ابراهیم رئیسی، نشان درجه یک امپراتوری عظمی را دریافت کرده، و نخستین کسی است که جمهور دنیا، با او آشنا هستند. لذا لازم است  مجلس یادبود ایشان، در همه نقاط جهان برگزار شود، تا جریان اطلاعات آزاد بتواند: به روشن بینی جهانی کمک کند. ستاد انتخاباتی احمد ماهینی، کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا، با صدور بیانیه ای نحوه برگزاری را تشریح کرد: در این بیانیه آمده است: حزب ماهین، که در امریکا تاسیس شده، و هدف آن ایجاد حکومت واحد جهانی هست، از عموم مردم دنیا می خواهد که: در غم از دست دادن شهدای شاخص ، که نشان امپراتوری عظمی را دریافت کرده اند. به سبک ایرانیان، مراسم یاد بود یا نکوداشت، همایش و کنگره را به تمام روستاها و شهر های: سراسر جهان منتقل کنند. زیرا همه انسانها از یک پدر و مادر هستند، و سعدی هم شعر گفته: و شعر او بر بالای سازمان ملل ثبت است: بنی آدم اعضای یک پیکرند، که در آفرینش زیک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضو ها را نماند قرار. لذا هرکس خود را انسان می داند، باید در غم از دست دادن: شهید رئیسی، امیر عبداللهیان، سید محمد علی آل هاشم و شهید قاسم سلیمانی، مراسمی برگزار کند، و دیگران را دعوت به خیرات و مبرات و نذورات نماید. البته هستند دیو صفتانی که: در ظاهر انسان هستند، ولی فاحشه هایی هستند که: از کشته شدن این شهیدان خوشحال شده! و جلسات شادی برپا می کنند، و شیرینی نذری پخش می کنند، لذا باید این صفوف مشخص شود. و هر انسانی برای این کار، اهمیت دارد. نباید هیچکس در هیچ کجای دنیا ،خود را تنها بداند. و یا تصور کند که خدا، با او قهر کرده است. زیرا مجلس یادبود: در همه جا باید با نام خدا شروع  میشود. تا مردم بدانند که رها نشده اند. و دست خدا هم بسته نیست. سپس قران بخوانند. قران جملات خداوند است. و برما نازل می شود. و هرکس آن را بخواند، پیام آن را درک می کند. و می فهمد که خدا با او صحبت می کند. مجلس یادبود محلی است که انسانها را، ابتدا با خدا آشتی می دهد. و به آنها یاد آوری می کند که: زندگی و مرگ آنها دست خودشان نیست. بلکه  ورود آنها به این دنیا، به انتخاب خداوند است. و خروج نیز همینطور. طبق آیات قرانی هرکس اجلی دارد. و اگر (لایف سایکل) اجل او به انتها برسد، یک لحظه دیر و زود نمی شود. و این اجل را هم خدا تعیین می کند. در مجلس یادبود همچنان دعا نیز وجود دارد، دعا در مقابل قران: یعنی سخن گفتن انسان با خدا است. هرچه در دل دارد به خدا می گوید: روش گفتن را هم در این مجالس، یاد می دهند. خدا در قران فرموده: (ادعونی استجب لکم.) از من بخواهید! یعنی خواسته های خود را بر زبان جاری کنید، به هر زبانی که می دانید. تا خدا بداند شما اعتراف به: چه خواسته هایی کرده ای. دعا در واقع برنامه مصوب ما برای تایید الهی است. ما برنامه زندگی را، هدف گذاری می کنیم، ابعاد آن را روشن می کنیم. و از خدا می خواهیم به ما کمک کند. خداوند هم برنامه دارد، آن را در قران تشریح کرده، همخوانی دو برنامه یعنی اجابت دعا. لذا هرکس می خواهد دعا کند، باید از برنامه های خدا اطلاع داشته باشد. مانند این است که اگر ما می خواهیم: به فروشگاه برویم باید لیست خرید داشته باشیم، اما این لیست خرید موقعی تکمیل می شود که : در فروشگاه وجود داشته باشد. نه اینکه مثلا خودرو می خواهیم، ولی به مغازه قصابی مراجعه کنیم! طبیعتا دست خالی برمی گردیم. لذا مراسم یاد بود، در واقع تشریح برنامه های خدا، بوسیله عالمان و دانایان دینی است. و سپس از انسانها می خواهند که دعا کنند، یعنی از این برنامه های ذکر شده، انتخاب نمایند. احمد ماهینی ، مراسم یاد بود را بر سه پایه: حضور مردم و پذیرایی رایگان از انها، تشریح برنامه های خدا(قران خواندن، وعظ کردن)، و تصحیح برنامه های انسان: با تبدیل آنها به کلمات ودعا کردن. لذا کار ساده ای هست. حتی افراد می توانند برای خانواده خود، یا از فامیل های نزدیک هم شروع کنند.