جشن سده و دروغ های شاخدار

جشن سده که در دهم بهمن برگزار می‌شود، در حال ثبت جهانی است. ولی در آن، واقعیتها همه معکوس جلوه داده شده است: اولا جشن سده قبل از زرتشت هم بوده،  ثانیا ایرانیان زرتشتی نبودند، بلکه افتاب پرست بودند: فقط در اواخر ساسانیان، انهم برای مقابله با اسلام، زرتشت به دربار وارد شد. و الا مردم  همچنان ستاره پرست بودند، که بقایای ان در اهواز  و عراق،به قوم مینایی(صابئین) معروف هستند. انها حتی برای مقابله با نماد اسلامی، دستور دادند که موهای خود را، تا بیخ گوش  ادامه دهند. لذا موی گوش معروف شدند: که عربی ان مجوس است. زرتشتی امروز ما، همان مقاومت در برابر اسلام را، با خود دارد.از بررسی های دقیق چنین برمی اید که :وقتی تعداد فرزندان آدم ع به صد نفر رسید، آن روز را جشن گرفتند.  اما تحریف گران تاریخ، آن را نمیرانی! کیومرث و یا پیشدادیان گفته اند. ولی بهر حال یک چیز مسلم است: و آن اینکه جشن سده قبل از زرتشت هم بوده است. لذا اینکه عده ای آن را زرتشتی می دانند، یا از روی نا آگاهی است، یا همان اندیشه براندازانه هست: که می خواهند جبهه ای علیه اسلام هم، در انجا بگشاید. زرتشت خودش هم معلوم نیست: کجایی بوده و در چه سالی به دنیا آمده است. زادگاه او ازربیجان، سیستان، تاجیکستان و افغانستان هم گفته اند. زمان بوجود آمدن او هم حد اکثر به 5هزار سال پیش می رسد. لذا چگونه است که :این جشن سده را زرتشتی بدانیم. برخی مورخان معتقدند: حتی پیش از عید نوروز بوجود آمد. و عید نوروز هم زرتشتی نیست. و قبل از زرتشت هم مرسوم بوده است. .حقیقت مسئله این است که همه این جشنها را، خداوند دستور داده است. ولی برخی ها خواسته اند: به تصادف! یا شانس ارجاع دهند. می گویند تضادفا پیشدادیان: آتش را کشف کردند. و تصادفا آن را ادامه دادند و: آتش پرستاری، یا همان آتش پرستی بوجود آمد. در حالیکه اصلا این طور نیست. خداوند در قران می فرماید: الله نور السماوات و الارض. خداوند نور و روشنایی بخش: همه آسمانها و زمین است. نور را هم اینطور تعریف می کنند: وسیله ای که با ان اشیا دیده میشوند. یعنی خود نور تعریفی ندارد، بلکه اثر ان را تعریف می کنند. پس نور ذات خداوند است و: همه اشیا هم به وسیله آن وجود پیدا می کنند. اگر در مورد اشیا هم دقت کنیم، وابسته به نور هستند. یعنی یک لحظه نور قطع شود، هیچ چیزی وجود ندارد. مانند کلید برق که: آف شود. مخلوقات خداوند همه ماشین وار و مطیع بودند. و جهان را سکوت فراگرفته بود. لذا بقول حافظ: اتش در این ملکوت شعله کشید، و آن آدم بود. سکوت کائنات را شکست، و حتی خواست که جای خدا هم باشد. از این رو سعی کرد نور خدا را خاموش کند. ولی خداوند فتیله اش را کمی پایین کشید: و تبدیل به آتش شد. هر آتش یا هر نوری، دوقسمت دارد: یکی کانون آن، که سوزاننده هست و دیگری شعله آن، که روشنایی بخش است. نار و نور در کلام خدا، از یک ریشه هستند. پس آتش جهنم، در واقع می سوزد تا نور برای: بهشتی ها تامین کند(وقودها الناس) تا آنها هستی پیدا کنند، و دیده شوند. مبارزه نور و تاریکی در واقع، وحدت وجود دارد. یعنی تاریکی جایی هست، که نور ندارد. و شیطان در واقع کسی است که :می خواهد نور خدا را خاموش کند، و تاریکی حاکم شود. که در قران(لیطفوا نورالله) اشاره شده است. حالا کافران، این را تعبیر به جنگ: نور وتاریکی نمودند، یعنی هر دو را جدا، هموزن و مقابل هم تصور کردند. در حالیکه قران تاکید دارد که: شیطان آفریده خداست. و شصت هزار سال هم خدا را عبادت کرده است. خدا او را نیست نکرد. بلکه از خود  دور کرد(لعنت). یعنی طغیان شیطان، خارج از علم خدا نبود. اگر بخواهیم تضاد هم معنی کنیم، شیطان با خدا دشمن نیست، با انسان مقابل است. یعنی بر آدم سجده نکرد. اما زرتشتیان با طرح تضاد: نور و تاریکی، هر دو را خدا می دانند(دوگانه پرستی در مقابل یکتاپرستی). لذا افسانه ها بر واقعیت ها، و دروغ ها بر راست ها، چیره می شوند. راست قضیه این است که: خداوند دستور داد تولد زمین را جشن بگیرند(نوروز) و خداوند دستور داد: آدم ع صد فرزندی خود( سده) را جشن بگیرد.