حسین شاه حسینی ا درگذشت
او در اسفند ماه سال ۱۳۰۶ در محله سرچشمه تهران چشم به جهان گشود.
به‌دلیل همنشینی و مراوده پدرش با روحانیونی چون حسن مدرس و ابوالقاسم کاشانی، از نوجوانی به عرصه سیاست کشیده شد و به محافل سیاسی روزگار خود پا گذاشت.
به‌گفته او، حسن مدرس با پدرش دوست بود و به منزل آنها رفت و آمد می‌کرد.
در جریان ملی شدن صنعت نفت، به جریانات ملی سوق پیدا کرد و با آنها به همکاری پرداخت و تا پایان عمر به‌عنوان یکی از طرفداران پر و پا قرص محمد مصدق باقی ماند.
آقای شاه‌حسسینی بدون عضویت در احزاب آن دوره فعالیت سیاسی می‌کرد و به‌عنوان یک طرفدار فعال نهضت ملی ایران شناخته می‌شد. او با طیف گسترده‌ای از فعالان سیاسی ملی و مذهبی در بازار و روحانیت در ارتباط بود. روزگاری خود ورزشکار بود و مدتی بستکبال بازی می‌کرد و از دوستان غلامرضا تختی، کشتی‌گیر سرشناس بود.
آقای شاه‌حسینی به مدت دو سال در هنرسرای عالی در رشته شیمی تحصیل کرد. این فعال سیاسی در جریان اعتراضات روز ۱۶ آذر ۳۲ که به کشته شدن سه دانشجو منجر شد و بعدها روز دانشجو نام گرفت، عضو کمیته مرکزی هماهنگ‌کننده اعتراضات بود. به همین دلیل بازداشت شد و پس از آزادی از ادامه تحصیل بازماند.
او همچنین از شاهدان کودتای ۲۸ مرداد بود و پس از کودتا همراه فعالان جبهه ملی، نهضت مقاومت ملی را شکل داد. در جریان تشکیل جبهه ملی دوم با فعالان سیاسی همچون کریم سنجابی، محمود طالقانی، مهدی بازرگان، ابوالفضل زنجانی و ادیب برومند در شورای مرکزی به همکاری پرداخت.
شاه‌حسینی پس از انقلاب به‌عنوان معاون نخست‌وزیر و رئیس سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک انتخاب شد. او پس از حوادث سال ۶۰ فعالیت سیاسی چندانی نداشت. در سال ۷۳ در شورای مرکزی جبهه ملی پنجم حضور یافت.
معروف است که شاه‌حسینی حافظه قوی داشت و خاطرات زیادی از مشاهیر سیاسی و ورزشی به یاد می‌آورد. خاطرات او در کتابی تحت عنوان هفتادسال پایداری به چاپ رسیده است.
