世界应该是父亲节快乐
伊玛目阿里是烈士的父亲！烈士的叔叔。和父亲的生日，作为父亲节在伊朗，先后被评为，他们也参与出生的庆祝活动，以及为他们的父亲购买礼物。事实上，回历的月份是伊朗欢乐的月份和幸福到达Sha'ban月份的峰值，因为它的一半生日：第十二伊玛目。斋月是一个月的喜悦，神，因为所有的客人。 尽管伊朗人幸福的巅峰，悲伤沉重的：国际社会的悲痛。他们从他们的先知，自己的悲伤难过的邻居了解到，并在欢乐的高度去思考。也门沙特杀戮，它也被禁止几个月，杀死塔利班在阿富汗的同时，还禁止在几个月，表明他们是大谎言圭亚那，到目前为止伊斯兰教说，人们一直在欺骗。 相比之下，沙特阿拉伯和人民的犯罪欺骗，我们有责任和善行：真正的伊斯兰教，是全国的货运父亲的语言方式。好的做法应该被提升到世界各地：万向达到他们的文化意识。文化统一性，而这一切都很熟悉，因为文化是基于人性化，所有的人理解的幸福，而像父亲节，这一天在同一个“名字，他们首选。 基督教的父亲，上帝赋予意义，三位一体来自那里。父子与圣灵。克里斯蒂安的父亲是神在天上，耶稣的儿子，谁是出生没有父亲。二，即耶稣创造之间的圣灵调解，没有地上的父亲。这样做的原因名称是一样的东西，人们更致力于亚里士多德的逻辑，神的逻辑！ 原因和演讲效果亚里士多德的逻辑，并通过归纳证明，每一个男孩需要一个父亲，因为孩子的存在的理由，因此耶稣，玛利亚的儿子的父亲，父亲推测是不是一个父亲或：父亲给他们。但是上帝在古兰经逻辑说，像耶稣，如亚当，这是从土壤中创建的，是一个没有父亲。 伊斯兰逻辑学家想：他的心脏也打破因果改革的逻辑，并发明了第一个原因。但仍然是第一原因，亚当诞生的逻辑表达式，愿他安息，或不是耶稣，因为要能解释一下：是不是必需的生活哈兹拉特希德尔，或业主的长。有些医生用来帮助逻辑学家，而且如果只是营养说，和行为是平衡的，总是生存！ 然而，伊玛目阿里，无论逻辑：人类的手，天上的神创造的逻辑，地球和Nahj生物解释说，因为他们没有负债！恐怕有人告诉他，Azstv的逻辑阅读！或者，他没有通过医疗单位。他们是在原来的源代码可以！和自己的来源：整个宇宙的创造者。 除了阿里，先知的父亲也有他自己的时代，我们的国家，我和他和阿里的父亲！父亲节应该祝贺先知。而在此之际，庆祝一个星期，并呼吁团结，本周穆斯林学者，甚至神职人员基督教和犹太教，被邀请到德黑兰：出席盛大的庆祝活动。 在众多的会议我都参加，甚至非一神论宗教，如佛教被邀请。对于所有那些谁认为全球性的，很多的想法来的共同点。所不同的从这里开始：在种族，民族或脊髓的普遍性减少，你的表将来自人类分开。
روز پدر باید جهانی شود!
حضرت علی ع پدر دو شهید است! عموی شهید است. و زاد روز این پدر بزرگوار، در ایران بعنوان روز پدر، نامگذاری شده است، مردم علاوه بر شرکت در جشن میلاد، برای پدران خود کادویی نیز می خرند. درواقع ماه رجب ماه شادی ایرانی ها است، و در ماه شعبان این شادی به اوج می رسد، زیرا در نیمه آن روز تولد: امام دوازدهم است. و ماه رمضان هم ماه شادی است، زیرا همه میهمان خدا هستند .
گرچه ایرانیان در اوج شادی هم، غم سنگینی دارند: غم امت و غم مردم بزرگ جهان. آنان نیز از پیامبر خود یاد گرفته اند که: غم همسایه را غم خود بدانند، و در اوج شادی به آن ها فکر کنند. کشتار سعودی ها در یمن، آن هم در ماه های حرام ، کشتار طالبان در افغانستان، آن هم در ماه های حرام، نشان می دهد که آن ها دروغ گویان بزرگ هستند، و تا حالا هرچه از اسلام می گفتند، برای مردم فریبی بوده است.
در مقابل سعودی های مردم فریب و جنایتکار، ما وظیفه داریم اعمال خوب و: راه و روش اسلام واقعی را، از زبان پدران این امت نقل کنیم. رسوم خوب باید تبلیغ شود، تا در سطح جهان به یک: خود آگاهی فرهنگی همگانی برسیم. فرهنگی یکدست که همه با آن آشنا هستند، زیرا این فرهنگ مبتنی بر فطرت بشری است، و همه انسان ها شادی را درک می کنند، و روز پدر را دوست دارند، و اینکه در سال روزی را به همین" اسم داشته باشند می پسندند.
البته پدر در مسیحیت، معنی خدایی هم می دهد، که تثلیث از همین جا ناشی می شود. پدر و پسر و روح القدس. پدر مسیحی همان خدا است که در آسمان ها است، و پسر همان حضرت عیسی است، که بدون پدر بدنیا آمده است. روح القدس واسطه بین این دو، یعنی بوجود آمدن حضرت عیسی، بدون داشتن پدر زمینی . علت این نامگذاری هم همین است، که انسان ها به منطق ارسطویی بیشتر پایبند هستند، تا منطق الهی!
منطق ارسطویی از: سلسله علت و معلول سخن می گوید، و از طریق استقرا ثابت می کند که: هر پسر نیاز به پدر دارد: زیرا پدر علت وجودی پسر است، و لذا برای عیسی بن مریم هم، که پدر ندارد یک پدر فرضی یا: پدر آسمانی منظور می کنند. اما منطق الهی در قران می گوید: مثل عیسی مانند مثل آدم است، که از خاک آفریده شد، بدون اینکه پدری داشته باشد.
لذا منطقیون اسلامی که خواستند: دل ارسطو را هم نشکنند، منطق علت و معلولی را اصلاح کرده، و علت العلل را اختراع نموده اند. اما باز هم علت العلل، بیان منطقی تولد حضرت آدم ع، یا حضرت عیسی نیست، همانطور که قادر به توضیح: عمر طولانی حضرت خضر، یا صاحب الزمان نیست. برخی پزشکان به کمک منطقیون رفته، و می گویند اگر انسان درست تغذیه کند، و رفتار متعادل داشته باشد، همیشه زنده می ماند!
اما امام علی ع بدون توجه به منطق: دست ساز بشری، با منطق الهی آفرینش آسمان ها ، زمین ها و موجودات را در: نهج البلاغه توضیح می دهد، زیرا ایشان وامدار عنوان نیست! که مبادا کسی به او بگوید که: منطق ازسطو نخوانده ای ! یا بگوید واحد های علوم پزشکی را نگذرانده ای. ایشان به منبع اصلی دسترس دارند! منبعی که خود بوجود آورند و :خالق کل هستی است.
علاوه بر حضرت علی، پیامبر نیز پدر بودند، خود ایشان بار ها فرمودند و: من و علی ع پدران امت هستیم! روز پدر باید بر پیامبر نیز تبریک گفت . و در ایران به همین مناسبت، یک هفته جشن گرفته می شود، و نام آن را هفته وحدت گذاشته اند، در این هفته علمای اسلام، حتی روحانیون مسیحی و یهودی، به تهران دعوت می شوند تا در: جشن بزرگ شرکت کنند.
در بسیاری از جلساتی که بنده هم حضور داشتم، حتی از ادیان غیر توحیدی مانند: بودائیان هم دعوت می شده است. زیرا همه آن هایی که جهانی فکر می کنند، در بسیاری از تفکرات به مشترکات می رسند. در واقع اختلاف از انجا شروع می شود که: از جهانی بودن به قومی بودن، یا ملی بودن تنزل پیدامی کنیم، و سفره خود را از بشریت جدا می کنیم.
