آینده فروشی مکرر
گفته می شود که اصلاحات چی ها، حتی یک رزمنده یا جانباز ندارند! یعنی اصلا جنگ و دفاع را قبول ندارند، فقط اهل مذاکره هستند . در مذاکره هم فقط مخفیانه و زیرکانه، همه چیز را واگذار می کنند. لذا خواهش این است که اصلا مذاکره نکنند، و قراداد نبندند چه رسد به: قرارداد های بلند مدت! حامی اصلی قرارداد 25ساله با چین، با فرضیه واضحی روی نشان داد: چین یک ابرقدرت بزرگ در آینده است، و ما نیاز داریم به حمایت اقتصادی آن، لذا نفت خود را به آنها می دهیم! این یعنی پذیرش قدرتمندی طرف در مذاکره، پس ادعای آنها را مبنی بر شرایط مساوی قرارداد! خودشان زیر سوال بردند. این نوع تفکر استعمار پذیری، دشمن استقلال و عظمت ایران است. تفکرات ذلیلی که می خواهد: دائما ایران تحت استعمار باشد. تا دیروز انگلیس بود و آمریکا، حالا که نمی توانند اسم آنها را ببرند، زیر علم چین سینه میزنند. جالب این است که قرارداد 25ساله بوده، و بعد از امضا! به اطلاع مردم می رسد. یعنی در مقابل کار انجام شده قرار می گیرند. خاصیت این قراردادها هم این است که: به غارت ایران کمک می کند. خاصیت بعدی هم این که به دست خودش، دست وپای خود را می بندد. چراکه ایران قادر نیست: پول نفت را از هیچکس بگیرد. تا حالا بجز ونزوئلا که شمش طلا داده، هیچ کشوری پول نفت به ایران نداده! چون بهانه تحریم و دور زدن آن را دارند. در این 120سال تاریخ نفت، به قیمت ثابت روزی 6میلیون بشکه، رقمی معادل 120تریلیون دلار می شود: که افتخار است که جزو مطالبات هم نمی باشد! زیرا گاهی هم، اجناس بنجل دور ریختنی را ازخراجی ها و آشغال دانی ها جمع کرده، می اورند و می گویند جای پول نفت است. از ان طرف هم چون قرارداد بسته شده، با اینکه طرف مقابل آن را پاره می کند! باز هم می گویند ما باید پایبند باشیم. پس قراداد: دستبند و پابند و حتی فکر بند است. و آن، خوشحالی از این کار! یعنی فکر بندی هم به آن اضافه می شود. می گویند فردی تخم مرغ می خرید 10درهم، و می فروخت 8 درهم. پرسیدند چرا این کار را می کنی ؟ با خوشحالی گفت: تا ثابت کنم منهم میتوانم تجارت کنم! اینها که تجارتشان از ان هم عالیتر است! همه به نفع مردم جهان است. همه کشورهای دنیا به بهانه تحریم، پول نفت را نمی دهند و برای خودشان، اقتصاد می سازند و بعد هم توی سر ایران می زنند که: عقب افتاده است. کره جنوبی یکی از این نمونه ها است: در سال 1358 یکی از خیابان های خود را، بنام تهران نامگذاری می کند و آرزو دارد: مثل تهران شود! با ثروت های هنگفت ایران، و خرید کارخانه های ورشکسته آنها، حالا بجایی رسیده است که: برای تهران الگوی پیشرفت شده! اگر درآمد های نفتی ایران، از تمام کشورها به نقد و به روز گرفته شود، اقتصاد همه آنها اعم از اروپایی و آمریکایی و آسیایی! در هم می ریزد. برای همین است که همگی دشمن پیشرفت و استقلال ایران هستند، و از قدرت گرفتن ایران می ترسند. آن وقت عده ای هم پیدا می شوند: با مغز های علیل استعمار پذیر، می خواهند قرارداد ببندند، باز هم انها ناز می کنند! کشورهای جنوبی خلیج فارس، که شیخ نشین های ایران بودند، به مدد همین مغز های استعمار زده، تبدیل به الگوی پیشرفت برای ایران شدند. حتی برونئی! یا فنلاند هم از قلم نیافتاده. ایرانی را آنقدر توسری خور کردند، که گاهی می گویند: امارات یا عربستان! باید مدل پیشرفت ما باشد، یا برونئی و فنلاند. ترا بخدا ایران فروشی نکنید. ایران امپراطوری جهانی است، که از ابتدای تاریخ قدرت واحد جهانی بوده، الان هم هست. اگر ثروت ایران را که به خارج قاچاق شده، یا به دست این عمال استعمار پذیر، غارت گران برده اند، حساب کنیم، به کوری چشم آنها که نمی توانند ببینند!هست.
