چه کسی بجای شما کار کند؟

در کشورهای عربستان و ایران ، کویت و قطر به علت وجود منابع غنی نفت، مردم عادت کرده اند که دهان باز کنند و: سوبسید بخواهند. یعنی دیگران کار کنند و آن ها، فقط سهمیه نفت و گاز خود را بگیرند. واین عادت بسیار زشتی است که: نتایج زشت تری هم به دنبال دارد.

بارها همه گفته اند که: ایران کشوری غنی و: دارای معادن و ذخایر فراوان است. ولی از خود نپرسیده اند که: این همه گنج را چه کسی باید به دست بیاورد؟ و آن را قابل استفاده کند. آیا خام فروشی صحیح است؟ حتی برای همین خام فروشی هم، باید کار کرد و زحمت کشید.

شاید انتظار آن ها این است که: چند کارگر معدن کار کنند و: هفتادو پنج میلیون نفر فقط بخورند! ولی این صحیح نیست، باید همه کار کنند. در معادن، در کشاورزی و کار خانجات، حضور فعال داشته باشند. اگر این حضور نباشد، ثروت زیادی هم داشته باشیم، به درد نمی خورد.

  انسان که نمی تواند: نفت خام را بخورد یا بپوشد! یا از سنگ معدن طلا که، نمی توان غذا و خانه درست کرد. باید آن ها را استحصال نمود، زحمت باید کشید. در زیر زمین های تاریک و: نمناک باید کار کرد. و در جلوی کوره های آتش، باید ایستاد و کار کرد.

این درست نیست که ما بخواهیم: دیگران کار کنند و ما بخوریم! ما هم باید بکاریم تا: دیگران بخورند. وقتی به این نکته توجه نکنیم، همه کارها روی زمین می ماند. و صدای همه بلند می شود. بعضی مواقع دولت ناچار می شود: از کارگران خارجی استفاده کند . کارفرمایان و کارخانه داران هم، به دنبال کارگران ارزان خارجی می روند. که در ایران افغانی ها چنین هستند.

اما افغانی ها که در ظاهر ارام و کارکن هستند، وقتی به کشور خودشان برمی گردند، میروند سراغ تولید هروئین و: به ایران صادر می کنند! تا با معتاد کردن ایرانی ها، انتقام خود را بگیرند! پاکستانی ها هم می ایند در خیابان های تهران، گدایی می کنند و می گویند: ایرانی ها نفت دارند باید به ما هم بدهند!

طبیعی است که هرکس، در تولید ثروت نقش داشته باشد، حق خود می داند که: به هرصورتی ، دستمزد خود را بگیرد. اینهمه دزدی و سرقت نتیجه همان است که: عده ای کار می کنند ولی، کم حقوق می گیرند. عده دیگر می خواهند: دسترنج دیگران را، به یک باره صاحب شوند.

ما به روشنی می بینیم که :عقب مانده ترین کشورها از لحاظ صنعت، همان کشورهای ثروتمند هستند! کشورهایی که اورانیوم دارند! ولی خودشان نمی توانند استفاده کنند. و کشورهایی که نفت دارند ولی، خودشان صنعت نفت ندارند.

البته این امر ناشی از آن است که: افرادی روی گنج نشسته اند که، خودشان از آن خبر ندارند! و دیگران آن رامی برند. مانند افسانه های قدیم که: معمولا مار ها بر سر گنج ها هستند و: اشرفی و طلا ها را موش ها جمع می کنند! موش ها، با طلاها کاری نمی توانند بکنند! و فقط آن را بخاطر درخشندگی، دوست دارند ولی، همین گنج اگر به دست یک انسان برسد، زندگی او زیر ورو می شود.

نادانی یا تنبلی گنج داران، خود بخود منجر به پیدایش دزدان و سارقان می شود. و کسانی که قدر این گنج ها را می دانند، از نادانی و تنبلی صاحبان آن، سوء استفاده می کنند. و ملت ایران باید بداند که: کار کردن و سخت کار کردن، تنها راه ثروتمند شدن است. 

谁是你的工作场所？ 

在沙特阿拉伯，伊朗，科威特和卡塔尔由于石油资源丰富，人们习惯于和张口：津贴想要的。其他人的工作，他们只是把他们的石油配额。而这种习惯是如此丑陋，它是时间看更丑的结果。 

都已经说了好几次，伊朗，丰富的一个国家：矿物质和存款是丰富的。但没有问自己：谁应该获得所有的宝藏？并且它可以被使用。原油是卖了吧？即便如此原油销售必须采取艰苦的工作。 

预计几个矿工的工作：七十五万人只是吃！但是，这是不正确的，它应该所有的工作。采矿业，农业和Khanjan工作，是活动的。如果这是不存在的，我们有大量的财富，是没有用的。 

  人类不能：吃油或穿！或金矿石，食物和住所是不正确的。将理解，应采取的麻烦。在黑暗的地下室：湿工作。在炉子的前面，以抵抗和工作。 

这是不正确的，我们希望：人们的工作和我们吃！我们需要成长：人吃。当你没有注意这一点，一切都留在地面上。和所有的声音会响亮。有时，政府正在强制使用外国工人。雇主和工厂主，也正在寻找廉价的外国工人。如阿富汗人在伊朗。 

但阿富汗人谁显然平静和工作人员，当他们回到自己的国家，回去和海洛因生产：伊朗出口！沉迷于伊朗，并采取报复！巴基斯坦人聚集在德黑兰街头，乞讨和说，伊朗的石油将是我们！ 

很自然地，任何涉及财富的生产是其权利知道：但是，如果你的工资。但结果是一样的防窃：一些工作，但工资很低。别人想：别人的劳动，是曾经拥有。 

我们清楚地看到，最落后的国家在产业方面，富国！国家有铀矿！但他们不能使用。并有石油，但石油行业没有自己的国家。 

然而，由于认为：人是坐在一个宝藏，他们是不知道的吧！和其他人拉米。像老传说，蛇在宝物通常是阿什拉夫和黄金的动物，他们收集！小鼠，黄金不能做任何事情！而只是因为它是光明的，爱它，珍惜它达到一个人的生命之手在里面。 

无知或懒惰业主宝藏，海盗和盗贼都导致了自我。谁知道它的所有者的财富，无知和懒惰，充分利用。伊朗国家应该知道：工作和艰苦的工作，是发家致富的唯一途径。