همایش ها، انعکاس: مهمان نوازی!
اولین گردهمایی را به زمان کوروش کبیر نسبت می دهند، البته قبل از آن هم تا 5هزار سال قبل از میلاد بوده است: http://www.confref.ir/
اما در دوران معاصر، ایران یکی از پرهمایش ترین کشورها است. این همایش خیز بودن ایران، انتقاد های بسیاری را هم به دنبال داشته است.
که یکی از مهمترین این انتقاد ها غیر ضروری بودن برخی همایش ودیگری ریخت و پاش و اصراف و تبذیر است.
اما به نظر می رسد هردو هم، حسن همایش ها بوده است و: میتواند در راهبرد آن ها موثر باشد . یکی اینکه غیر ضروری هست یا نیست، این تشخیص با برگزار کنندگان است. زیرا آن ها هستند که میدانند این موضوع، مهم است یا نه. به غیر از برگزار کنندگان، شرکت کنندگان نیز در این موضوع صاحب نظر هستند . کسانی که مقاله میدهند یا: کسانی که سخنرانی می کنند، افراد فرهیخته ای هستند که: به سادگی نمی توان آن ها را متهم به: غیر ضروری بودن حرف ها و نوشته هایشان کرد.
از سوی دیگر ریخت و پاش ها هم، مهم نیست زیرا بسیاری از این همایش ها، خودگردان هستند یعنی: اعضا شرکت کننده با پرداخت حق ثبت نام، هزینه های مربوط به خود(مانند غذا ، پذیرایی و پکیج هدایا و..) را تقبل می کنند. و حتی مبلغی بیشتر می پردازند تا: هزینه های کلی نیز مانند: اجاره محل سالن، حق التحقیق یا اشانتیون نویسندگان و سخنرانان و: غیره از این محل پوشش داده شود.
یک تحقیق میدانی نشان می دهد: که برگزار کنندگان اینگونه نشست ها و کنگره ها، حتی سود نیز می برند و گاه، سود آن ها برابر کل هزینه های انجام شده است! یعنی معمولا حق ثبت نام را دو برابر: براورد هزینه ها دریافت می کنند. که البته این، میتواند محل اشکال باشد . یعنی حق ثبت نام ها بایدعادلانه باشد. و اگر شرکت هایی به قصد سود آوری هم، این کار را انجام می دهند، سود معقولی را برای خود منظور نمایند تا: جویندگان علم بیش از این ضرر نکنند.
آسیب شناسان همایش ها، یک مورد دیگر هم بیان می کنند و: آن استفاده شخصی از بیت المال کردن یا: هزینه نمودن بی مورد بودجه های دولتی است. مثلا همایش هایی که از سوی: ارگان های دولتی برگزار می شود، بنا بر ادعای این ها، باعث می شود بودجه های جاری را جذب کرده و: برای عملیات روتین وزارت خانه، کسری بودجه ایجاد کند.
این ایراد هم میتواند با بازرسی: ارگان ها و نهاد ها و حسابرسی ان ها، درمان شود و یا: دستور العمل صریح برای این موارد صادر شود. هرچند که بنابر برخی اظهار نظر ها، چنین ریخت و پاش هایی لازم است. مثلا دولت جمهوری اسلامی، مهمانانی را از سراسر جهان دعوت می کند، بدیهی است باید امکانات رفاهی آنان را فراهم سازد و: در حد قابل قبولی از آنان پذیرایی کند. و برای آن ها هدایایی هم در نظر بگیرد.
ضمن آنکه از نظر علمای اسلامی، صرف جمع شدن یعنی: گعده کردن،خودش موضوعیت دارد. بقول یکی از مراجع، همین که شما دور هم جمع شوید و:یک چای باهم بنوشید، این خودش خوب است، حتی اگر موضوعی هم برای بحث و جدل نباشد.این امر بیان گر این است که: اجتماع خود به ذات خودش لازم است، و هزینه های آن هم هزینه های قابل قبول می باشد.(یدالله مع الجماعه)
مثلا راهپیمایی هایی که می شود، نهایتا به یک همایش تبدیل می گردد.زیرا با سخنرانی یک خطیب در جمع آنان، و قرائت بیانیه پایان می یابد. نمی توان راهپیمایی را از همایش جدا کرد. بگوییم مردم به راهپیمایی بیایند، ولی ندانند برای چه! خواندن بیانیه در انتهای راهپیمایی هم، نمی تواند در حال حرکت باشد. بلکه مردم باید جمع شوند حتی بنشینند و: به طور کامل سخنرانی را گوش بدهند و: با تکبیر آن را تایید کنند.
اینهم نمی شود که مردم بیایند و: گوش بدهند و خسته و گرسنه در خیابان بمانند. لذا رساندن آنان به محله خودشان و: یا پذیرایی های مختصر بین راهی از آنان، لازم است. تحت فشار گذاشتن مردم و: پذیرایی نکردن آنان باعث می شود، مردم تصور کنند به اسیری برده شده اند!هرچند دشمنان تبلیغ کنند که: ساندیس و کیک هست که: مردم را به خیابان ها می آورد! اگر این طور بود، خودشان هم ساندیس و کیک می دادند و: مردم را می آوردند.
دشمنان ما هرچه قدر ساندیس و کیک و: حتی پیتزا و نوشابه هم بدهند، نمی توانند مردم را جمع کنند و: اگر هم جمع شوند عاقبت این گوجه و تخم مرغ است که: نصیب دشمنان ما می شود.
(لوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ)
بنابر این همایش ها نه تنها بد نیستند، بلکه نشان از مهمان نوازی ایرانیان دارند. و بخوبی آشکار می سازند که: ایرانی ها اهل تعامل و همکاری با دنیا هستند.مهمان نوازی ایرانیان، حکم می کند که اگر مهمانی را دعوت کردند، از آن ها بخوبی پذیرایی کنند و برایشان سنگ تمام بگذارند. و البته دراین موارد هم، موازین شرعی باید رعایت شود و:از خوراکی ها و کار های حرام جلوگیری شود.
سال ها غربی ها تبلیغ می کردند که: ایرانی ها اهل کار جمعی نیستند! ومانند غربی ها نمی توانند: حزب یا گروه داشته باشند!حالا که همه ایرانی ها در همه شئون، کارهای خود را به صورت جمعی انجام می دهند، نباید دوباره مورد انتقاد قرار گیرند. و این روش پسندیده ایرانی، به تمام کشورها و ملت های همسو هم سرایت کرده.
گردهمایی ، راهپیمایی و همایش امری ساده برای: این ملت ها است در حالیکه، دولت های غربی برای کوچکترین همایش خود، باید هزاران محافظ به کار بگیرند! در واقع همایش آن ها، همایش پلیس ها است! مثل کسی که بجای پنیر گذاشتن لای نان ، نان را لای پنیر بگذارد!
国会，反思：款待！
当然第一次会议，是因为居鲁士大帝的时候，已经去过5000年BC：
但在近代，伊朗拥有全国最高端的会议之一。国会的兴起，已被批评为找太多。
其中的一些不必要的浪费和Tbzyr国会和反挥霍的主要批评。
但似乎这两个哈桑会议已：战略才能奏效。一说是不必要的或没有，主办方承认。因为他们知道，这是很重要与否。除了组织者，参与者都是关于这个问题的专家。那些谁学习或那些谁说话，人们都受过教育，那根本不能指责：是不必要的发表他们的信件。
在另一方面挥霍，也同样是重要的，因为许多这些会议，管理局是：参与者交纳登记费，费用（如饮食，娱乐，礼品包等）负担这一点。甚至更多的钱来支付费用，如一般的租赁馆，该研究的作者和演讲者或Ayshantyvn ：所以这个地方被覆盖。
有调查显示：此类会议和大会的组织者，有时甚至采取利润，利润等于总成本呢！通常是双挂号费：预估费用收取。当然，这可能会产生问题。报名费必须公平。
病理学家国会，另一种感觉，它是使用公共资金或成本，以政府的财政预算。例如，一些会议：俄勒冈州举行，根据要求，目前预算的原因，吸收和日常运营部门，预算赤字引起。
它也可以配备检查和审计机关和机构，它被视为或指令对这些项目发出明确。然而，根据一些评论，如必要挥霍。并把它们当作礼物。
同时，根据伊斯兰学者，仅仅积累：粤海控股本身是相关的。根据当局，这样就可以扎堆和A在一起，喝喝茶，这是很好的，即使它并不是用来辩论的，这表明：我们的社会本身是必要的，且其成本也是可以接受的成本（ ）
例如，演示，最终被转化为一个会议，因为其中一个牧师的言论，以及语句结束。演示不能从会议分开。告诉人们要来的涨势，但不知道为了什么！阅读声明的游行不能动的结束。人们甚至不应该坐在一起，听讲话全文，并与Takbir确认。
谁进来的人是不相同的：听，又累又饿，留在街上。因此，他们把自己的邻居：他们之间简短而有趣的方式是必要的。迫使人们：他们的发球没有引起人们认为他们已被抓获虽然敌人，以帮助促进它！桑迪斯和一个蛋糕，带来人们上街游行！如果这是真的，桑迪斯和蛋糕自己，人们就把它。
我们的敌人桑迪斯，蛋糕，还有更多：即使比萨饼和苏打一起，他们不可能有人民，如果他们最终在一起的西红柿和鸡蛋，将有利于我们的敌人。
这些会议不仅是他们的伊朗好客坏，但还可以。并明确表明，伊朗人从互动和与世界的合作。伊朗好客，支配的，如果你邀请客人谁将会为他们服务好，把他们所有的石头。在这种情况下，但是，应当是合法的和禁吃的食物，并努力避免。
西方人倡导多年，伊朗人是不是从一个集体的工作！西方人不能等则政党或团体必须现在，所有伊朗人的各个环节，共同做他们的工作不应该再批评。伊朗和良好的技术，它已蔓延到该行的所有国家和民族。
会议，集会和会议的东西很简单：虽然这些国家，西方国家的政府为他们最小的国会应当采取保护成千上万！在发布会上，该会议是警察！喜欢谁，而不是沉积淤泥面包，奶酪，面包，奶酪粉即可！
